Ώρα Ελπίδας!

 «Ελπίδα».. Πως μπορεί ένα τέτοιο ουσιαστικό, να συνδεθεί με μία σφοδρή κακοκαιρία; Ίσως γιατί μόνο μέσα στην παγωνιά του χειμώνα ετοιμάζεται αθέατα η καρποφορία της άνοιξης.

Κι αν η φύση έχει ανάγκη τον χειμώνα για ν' αποδώσει καρπούς την άνοιξη, έτσι κι ο άνθρωπος, μέσα απ' τον δριμύ χειμώνα που επικρατεί στην κοινωνία μας τούτες τις ημέρες, αν πραγματικά το θελήσει ο ίδιος, μπορεί ν' απολαύσει καρπούς εύχυμους, πνευματικούς.

Κι αυτό γιατί ο δριμύς χειμώνας της ανομίας και της αποστασίας, εξαναγκάζει όλους εκείνους που αποζητούν Τον Χριστό, στην μετά πόνου και πόθου αναζήτησή Του. 

Κι όσο η πηχτή ανομία που καλύπτει την επικαιρότητα των ημερών, αποδιώχνει το πρόσωπό Του απ' τον μικρόκοσμο της γης, τόσο η ψυχή βοά προς Εκείνον. Όσο επικάθεται στη γη, δυσώδης η αιθάλη της αποστασίας, τόσο πιο ευώδες ανεβαίνει το θυμίαμα των ζητούντων Τον Κύριο.

Κι αγκιστρώνεται γερά κάθε φιλόθεος ψυχή στην εργασία του θελήματός Του. Και προσφέρει τον κόπο της αδιάκοπο και συνεχή την πρόσοχή της. Είτε καθεύδει, είτε γρηγορεί, μία είναι η έγνοια της: Να μην Τον λυπήσει. Είτε εργάζεται, είτε προσεύχεται, ένας και μόνο είναι ο αγώνας της: Να παραμείνει στην Αγάπη Του. Είτε είναι μόνη στο ταμείο της, είτε στους δρόμους της πιο πολύβοης πόλης, μία μόνο αίσθηση έχει: Ότι ο Χριστός είναι παρών.

Κι όσο εργάζεται το θείο θέλημα, τόσο και το γνωρίζει βαθύτερα, πληρέστερα, εναργέστερα. Κι όσο το γνωρίζει, αποκτά και το άρωμα της χάριτός του. Κι όσο αποκτά το άρωμα της χάριτός του, τόσο και γίνεται αυτό για την παγωμένη ψυχή, ο ήλιος μέσα στον χειμώνα.

Και μέσα σ' αυτή τη θαλπωρή, τόσο η ψυχή καρποφορεί, γέρνωντας ταπεινά ενώπιον της θείας μεγαλοσύνης, όπως το δέντρο το φορτωμένο καρπούς εύχυμους στους κλώνους του.

Ώρα «Ελπίδας» και καρποφορίας λοιπόν ο δριμύς χειμώνας. Εξού και η ονομασία του φαινομένου που πλήττει τις τελευταίες ώρες την πατρίδα μας. Καρποφορίας εν Κυρίω σε κάθε έργο αγαθό και κάθε αρετή.

Καλημέρα και καλή δύναμη σε όλες και όλους!