«Λευκά πανωφόρια».

 

Λευκά πανωφόρια πεσμένα σε πλάτες
από βάρη γερμένες μιας ξένης ζωής.
Λευκά πανωφόρια πεσμένα σε σώμα
μ’ αίμα βαμμένο κι ιδρώτα γυμνό.
Λευκά πανωφόρια που αίφνης ξεφτίσαν
και πάψαν του ήλιου να λάμπουν το φως.

Και πώς θα ζεσταθούν τα όνειρά μου
για νά ’βρεις κι εσύ μια θερμή αγκαλιά;
Σαν χιόνι ριγμένα σ’ απόμερες λάσπες
προσμένουν εσένα σαν θαύμα ζωής.

Στέφανος Δορμπαράκης

Πειραϊκή, 26/01/2022