Ζωντανή Αναμετάδοση Ιερών Ακολουθιών

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2022

Μάνης Χρυσόστομος: Το τέλος των αμαρτωλών.

 


Η άρνηση, η αποστασία από τό Θεό καί η αθέτηση τών θείων εντολών, αποδεδειγμένα, φέρουν οδυνηρά τά τέλη τής ζωής τών αμετανοήτων αμαρτωλών ανθρώπων.

Αναφέρουμε μερικές περιπτώσεις:

Στό πρώτο βιβλίο τής Γενέσεως, έχουμε τήν περίπτωση τού Κάϊν, ο οποίος θανάτωσε τόν αδελφό του, τόν Άβελ. Γράφει τό κείμενο γιά τήν τιμωρία του: «Καί νύν επικατάρατος σύ από τής γής… στένων καί τρέμων έση». (Γεν. δ’, 11-12). Λέγει ο Θεός: Θά είσαι κατηραμένος καί σάν ξένος από τή γή αυτή μετά τήν εγκληματική συμπεριφορά έναντι τού αδελφού σου καί θά βρίσκεσαι συνεχώς σέ κατάσταση στεναγμού καί τρόμου καί σάν καταδιωκόμενος θά περιπλανάσαι πάνω στή γή.

Άλλη περίπτωση βρίσκουμε στήν εποχή τού Νώε, όπου οι άνθρωποι ήσαν «επί τά πονηρά πάσας τάς ημέρας» (Γεν. ιζ’, 5). Είχον κυριολεκτικά αποκτήσει σαρκικό φρόνημα. Γράφει τό κείμενο: «Καί είπε Κύριος ο Θεός ου μή καταμείνη τό πνεύμα μου εν τοίς ανθρώποις τούτοις εις τόν αιώνα διά τό είναι αυτούς σάρκας» (Γεν. στ’, 3). Η φράση «διά τό είναι αυτούς σάρκας» είναι φοβερή καί δηλώνει επακριβώς τό όλον σαρκικόν φρόνημα τών ανθρώπων αυτών. Καί επήλθε η τιμωρία μέ τόν κατακλυσμό (Γεν. ζ’, 10-24).

Αργότερα, οι μεγάλες αμαρτίες τών κατοίκων τών Σοδόμων καί Γομόρρων, η πλήρης ακολασία τους επέφερε τήν καταστροφή παρά τήν προαναγγελία της. «Είπε ο Κύριος κραυγή Σοδόμων καί Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με καί αι αμαρτίαι αυτών μεγάλαι σφόδρα… καί έβρεξεν θείον καί πύρ παρά Κυρίου εξ ουρανού καί κατέστρεψε τάς πόλεις ταύτας καί πάσαν περίχωρον καί πάντας τούς κατοικούντας εν ταίς πόλεσι καί τά ανατέλλοντα εκ τής γής» (Γεν. ιη’, 20 καί ιθ’, 24-25). 

Καί ακόμη, ενώ είχε ειπεί ο άγγελος στόν Λώτ καί τίς τρείς γυναίκες νά μή στρέψουν τό κεφάλι τους οπίσω γιά νά δούν τήν καταστροφή αλλά αμέσως νά φύγουν, η σύζυγος τού Λώτ παρήκουσε τήν θεία εντολή από περιέργεια καί έστρεψε τήν κεφαλήν της οπίσω καί αμέσως βέβαια «εγένετο στήλη αλός» (Γεν. ιθ’, 26), έγινε στήλη άλατος, τουτέστιν τιμωρήθηκε κατ’ αυτόν τόν πρωτότυπο καί σπάνιο τρόπο.

Οι δύο υιοί τού ιερέως Ηλί, «υιοί λοιμοί ουκ ειδότες τόν Κύριον» δηλ. ήσαν ελεεινοί καί κακοήθεις καί ασεβέστατοι μέσα στό ναό καί έγιναν εστία πνευματικής μολύνσεως (Α’ Βασιλ. β’, 12). Παρά, όμως, τίς παραινέσεις πρός αυτούς τού πατρός τους, τιμωρήθηκαν καί στόν πόλεμο πού εγένετο «η κιβωτός τού Θεού ελήφθη καί αμφότεροι οι υιοί Ηλί απέθανον, Οφνί καί Φινεές» (Α’ Βασιλ. δ’, 11).

Έπειτα, ο φοβερός εκείνος βασιλεύς τής Ιουδαίας, ο Ηρώδης, απέκτεινε διά σφαγής όλα τά παιδιά πού ήσαν στήν Βηθλεέμ καί στά περίχωρα αυτής από ηλικία δύο ετών καί κάτω, μήπως μέσα σ αυτά ήταν καί τό Θείο Βρέφος ο Ιησούς, καί τότε συνέβη «θρήνος καί κλαυθμός καί οδυρμός πολύς» (Ματθ. β’, 16-18). Αλλά ο Ηρώδης έπειτα είχε οικτρό τέλος. Ως αναφέρει ο Μέγας Αθανάσιος, πέθανε αφού έπαθε εννέα ανίατες πληγές, τίς οποίες καί καταγράφει λεπτομερέστατα ο ιερός πατήρ, καταλήγοντας τήν περιγραφή του μέ τήν φράση «πάντα τά μέλη αυτού εσπώντο, διά τό καί αυτόν πάντα τά παιδία σπάσαι τά όντα εν Βηθλεέμ. Ώ δέ μέτρω μετρείταί τις, τούτω αντιμετρείται ουρανόθεν δικαίως» (Αθανασίου Αλεξανδρείας, εκ τής τού κατά Ματθαίον, Περί τών εννέα ανιάτων παθών τής τού Ηρώδου τελευτής, PG 26, 1252).

Αργότερα, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος πρόδωσε τόν Ιησούν Χριστόν, είχε καί αυτός κακό τέλος, καθ’ ότι «απελθών απήγξατο». Μετά τήν προδοσία τού θείου Διδασκάλου έφυγε απελπισμένος καί αφού πέταξε τά τριάκοντα αργύρια πού είχε λάβει, επήγε καί κρεμάστηκε. Οποίον τέλος!

Ν’ αναφέρουμε ακόμη καί τόν μεγάλο εκείνο αιρεσιάρχη, τόν Άρειο, ο οποίος καί αυτός, ο βλάσφημος τού Υιού καί Λόγου τού Θεού, είχε ως γνωστόν, ένα φρικτό θάνατο στήν Κωνσταντινούπολη.

Όλα αυτά οφείλουμε νά μή τά λησμονούμε, ιδιαίτερα στούς κρισίμους καιρούς μας, καθ’ ότι ισχύει πάντα ο βιβλικός λόγος: «Οι μακρύνοντες εαυτούς από Σού απολούνται» (Ψαλμ. 72,27) καί «Γενεάς αδίκου χαλεπά τά τέλη» (Σοφ. Σολ. γ’, 19), πού σημαίνει ότι λειτουργούν πάντοτε καί σ όλους τούς χρόνους, οι πνευματικοί νόμοι.

Γι’ αυτό, πόσο εξαιρετικά ακούγονται τά λόγια: «Μηδένα πρό τού τέλους μακάριζε» τού Αθηναίου νομοθέτου Σόλωνος καί τό βιβλικόν απόφθεγμα «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου» τού Σολομώντος.

Πηγή:  Βήμα Ορθοδοξίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου