Στην μνημη του Αγίου Παντελεήμονα.

 

 

Ἀλλὰ ὁ Ἅγιος, ποὺ ἑορτάζομε σήμερα τὴ μνήμη του, ἦταν ἕνας νέος καὶ ὡραῖος ἄνθρωπος, καὶ δὲν πρέπει αὐτὸ νὰ τὸ ἀφήσουμε νὰ περάση ἀπαρατήρητο.
Ἔχει πολλὴ σημασία πότε δίνει κανεὶς τὴ ζωή του γιὰ κεῖνο ποὺ πιστεύει· ὅταν εἶναι νέος κι ἔχει ἐμπρός του τὴ χαρὰ τῆς ζωῆς ἢ ὅταν εἶναι γέρος καὶ λίγες πιὰ τοῦ μένουν οἱ μέρες του.
Ὁ Παντελεήμων ἦταν νέος στὴν ἡλικία, ἀλλὰ πρεσβύτης στὸ μυαλό· ὄμορφος στὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχὴ ὡραῖος. Ὅπως τὸ ἤθελαν οἱ ἀρχαῖοι καὶ φρόντιζαν ὁ κάθε νέος νὰ εἶναι «καλὸς κἀγαθός».

Ἔτσι ἀκριβῶς ζωγραφίζει τὸν ἅγιο Παντελεήμονα ἕνα τροπάριο στὴν ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς του σήμερα: «...φέρων ἐν νεότητι / πρεσβυτικὴν καὶ θεόφρονα σύνεσιν / καλλονή τε σώματος; / τὴν εὐπρέπειαν τῆς ψυχῆς ἐπισπώμενος».

Ἡ καλωσύνη καὶ ἡ εὐγένεια τῆς ψυχῆς καθρεφτίζεται στὴ μορφὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἐξωτερικὴ ὀμορφιὰ δείχνει τὴν ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς, καθὼς ἔτσι κάπως τὸ λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ἐπίσκοπος Νύσσης στὸ ἐγκώμιο στοὺς ἁγίους Μ’ Μάρτυρες.