Μην επιθυμείς λοιπόν περισσότερα, για να μην τα χάσεις όλα.

 

 

«Όπως τα λιοντάρια, όπως οι λεοπαρδάλεις, όπως οι αρκούδες, όταν περιορισθούν και φυλακισθούν στο σκοτάδι, ανάβουν το θυμό τους και μεγαλώνουν την οργή τους, έτσι ακριβώς και ο πλούτος, όταν κλεισθεί και παραχωθεί, βρυχάται πιο δυνατά από το λιοντάρι και ταράσσει (το εσωτερικό σου) πάντοτε.

Αν όμως βγάζεις τον πλούτο από το σκοτάδι (από τα αθέατα μέρη όπου τον φυλάσσεις» και τον διασκορπίζεις στα στομάχια των φτωχών, το θηρίο γίνεται πρόβατο, ο εχθρός γίνεται προστάτης, ο σκόπελος λιμάνι, το ναυάγιο γαλήνη.

Κάτι ανάλογο θα δεις και στα πλοία. Όταν το φορτίο είναι πολύ βαρύ, βυθίζεται το σκάφος στη θάλασσα και ταλαιπωρείται. Όταν όμως είναι κανονικό φορτίο, το πλοίο γίνεται καλοτάξιδο. Επίσης κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα σπίτια μας. 

Όταν συγκεντρώσεις χρήματα περισσότερα από την ανάγκη σου, ένα μικρό φύσημα του ανέμου και η τυχαία περίσταση από απροσδόκητα πράγματα βυθίζει αύτανδρο το σκάφος. Αν όμως αποθηκεύσεις τόσα όσα ακριβώς απαιτεί η ανάγκη, ακόμη και καταιγίδα να ξεσπάσει, εύκολα διασχίζεις τα κύματα.

Μην επιθυμείς λοιπόν περισσότερα, για να μην τα χάσεις όλα. Ούτε να συγκεντρώνεις περισσότερα από όσα χρειάζεσαι, για να μη χάσεις κι αυτά που σου είναι τελείως απαραίτητα. Ούτε να ξεπερνάς τα καθορισμένα όρια, για να μη στερηθείς όλα μαζί τα υπάρχοντα σου. Αλλά να περικόπτεις το περιττό, για να πλουτίζεις με τα αναγκαία».

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)