«Ταπείνωση & Σιωπή»

 

 

του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, Εφημ. Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου

---

Τρία θαύματα, τρεις ιαματικές παρεμβάσεις είδαμε σήμερα (Κυριακή Ζ’ Ματθαίου) να επιτελούνται, αγαπητοί μου αδελφοί, από τον Χριστό μας.

Σε δύο ανθρώπους χάρισε την όρασή τους και σε έναν τρίτο τον απάλλαξε από τα δαιμόνια και τα επακόλουθά τους, την κωφότητα και την αλαλία, που τον ταλαιπωρούσαν.

Και όπως πάντα ο πάνσοφος Θεός μας διδάσκει τον τρόπο που και εμείς πρέπει να ενεργούμε σήμερα. «Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω», Κοιτάτε! Κανείς να μη το μάθει.

Αμέσως μας βάζει στο δικό Του πνεύμα, της ταπείνωσης και της σιωπής. Και λέγουμε πως μας διδάσκει γιατί αυτές οι δύο αρετές τείνουν να εκλείψουν στις μέρες μας, δημιουργώντας κλυδωνισμούς και αναταραχή, όχι μόνο στους πιστούς, αλλά σε όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας μας.

Ο Κύριός μας σοφά λέγει στους τεθεραπευμένους να μην μιλήσουν και να μην διατυμπανίσουν ό,τι θαυμαστό επιτελέστηκε σε αυτούς, όχι γιατί φοβόταν κάτι ή για να μην σκανδαλίσει, αλλά γιατί όπως και οι πατέρες λέγουν «τα μυστήρια και κατ’ επέκταση τα θαύματα εν ησυχία τελούνται».

Αυτό συμβαίνει γιατί ο αδύναμος άνθρωπος πνευματικά είναι πολύ εύκολο από την μια άκρη να βρεθεί στην άλλη, από τον παράδεισο στην κόλαση.

Είναι πολύ δύσκολο και χρειάζεται πολύς αγώνας, να καταφέρουμε να μείνουμε ακλόνητοι στις επιθέσεις του πονηρού, που μέχρι και την τελευταία μας πνοή καιροφυλακτεί να μας εμβολίσει από τον δρόμο της αρετής.

Χαρακτηριστικό αυτού είναι πως και πολλοί Άγιοι Πατέρες έως της τελευτής τους δεν αναθάρρησαν, παρά τα μεγάλα πνευματικά τους μέτρα, παρά μόνο ένιωθαν οι αμαρτωλότεροι όλων, όχι από ταπεινοφροσύνη, αλλά από γνήσια ταπείνωση.

Το παρατηρούμε άλλωστε και από την περικοπή μας σήμερα, όπου οι Φαρισαίοι αμέσως άρχισαν να κατηγορούν τον Κύριό μας, καταλογίζοντάς Του δαιμονικές ενέργειες, γιατί απλά ελλείψει ταπεινώσεως, δεν μπορούσαν να κατανοήσουν το θαύμα που οι ίδιοι δεν μπορούσαν να πράξουν.

Αδελφοί μου, χρειάζεται να έχουμε στις μέρες μας μεγάλη προσοχή, να αφήνουμε το θέλημα του Χριστού να διαφαίνεται από μόνο του, όποτε και αν Εκείνος το επιτρέψει.

Δεν χρειάζεται να τρέχουμε και να επιζητούμε θαύματα ή θαυμαστά γεγονότα προοράσεως και διοράσεως, θεοποιώντας λανθασμένα πολλές φορές ακατάλληλους ανθρώπους ή και ακόμα να θέτουμε σε κίνδυνο την πνευματικότητα κάποιων ενάρετων πατέρων, που μπορεί εύκολα να τους χτυπήσει ο πονηρός, ποντάροντας σε αισθήματα φιλαρέσκειας.

Είναι στην εποχή μας μόδα να επιζητούμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος, να φτάνουμε στην προσωπολατρία και να χάνουμε το καθημερινό και γνήσιο θαύμα, της Θείας Μεταλήψεως του Σώματος και του Αίματος του Χριστού μας.

Ας αναρωτηθούμε τι μας ενδιαφέρει. Να μάθουμε το αύριο και το πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας τώρα ή να βιώσουμε τον παράδεισο και να συζήσουμε με τον Χριστό, στην αιωνιότητα που μόνο εκείνος μας προσφέρει, δίχως ανταλλάγματα, παρά μόνο την ταπείνωση και την σιωπή μας;

Αμήν

Πηγή:  romfea.gr