O 25χρονος Μαλαισιανός που ταξίδεψε στη Λέσβο και μαγειρεύει στους πρόσφυγες φαγητό.

Tην ώρα που εθελοντές ναυαγοσώστες πέφτουν στα νερά για να σώσουν τις ζωές των προσφύγων που καταφθάνουν στη Λέσβο, ο 25χρονος εθελοντής από τη Μαλαισία προσπαθεί να βράσει 30 λίτρα νερού κάτω από το ήλιο από νωρίς το πρωί. 

Προετοιμάζει την πρώτη γεύση για όσους έχουν την τύχη να περάσουν το Αιγαίο και θέλει το ζεστό τσάι, να είναι όσο γλυκό πρέπει ώστε να μοιάζει με το τσάι που έπιναν στα σπίτια τους πριν τραπούν σε φυγή. "Οι Σύροι μου έχουν πει πως να το κάνω", λέει ο Rayyan Haries, εξιστορώντας τα μαθήματά που έχει πάρει για το πόση ζάχαρη πρέπει να προσθέτει στις τεράστιες μερίδες του μαύρου τσαγιού που ετοιμάζει.

Το δημοφιλές Mashable βρέθηκε στην Ελλάδα και την Μυτιλήνη για να καταγράψει όσα ζει το νησί από τη συνεχόμενη ροή προσφύγων. Εκεί συνάντησε τον 25χρονο στον οποίο αφιέρωσε ένα ελπιδοφόρο άρθρο που δείχνει πώς ο καθένας έχει βρει έναν τρόπο να βοηθά όπως μπορεί.

"Ταξίδεψα από τη Μαλαισία για να ανοίξω μια κουζίνα για τους πρόσφυγες. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ζήσει ακραία. Δεν χρειάζονται πολλά για να θρέψεις έναν άνθρωπο και εγώ θέλω μόνο να μαγειρεύω για τους ανθρώπους." λέει ο Haries ο οποίος σχεδόν μόνος λειτουργεί μια μικρή αυτοσχέδια κουζίνα στη Σκάλα Συκαμιάς.

Φροντίζει ώστε οι εθελοντές που επιβλέπει να αντιμετωπίζουν με σεβασμό και αξιοπρέπεια κάθε άνθρωπο που φτάνει στο νησί και αναφέρει πως θέλει να αρχίσει να μαγειρεύει συνταγές από τη Μέση Ανατολή, που αν και ξέρει πως ίσως δεν καταφέρει να τις φτιάξει όσο καλά πρέπει, θα θυμίζουν στους ανθρώπους αυτούς τη γεύση της πατρίδας του. Είμαι εδώ μόνο για να μαγειρεύω για τους ανθρώπους, για να βρουν ένα ζεστό, αχνιστό, νόστιμο και θρεπτικό πιάτο φαγητό όσοι ξεβράζονται κάθε μέρα εδώ και αυτό είναι το μόνο που θέλω να κάνω.

Ο ενθουσιασμός του για το μαγείρεμα είναι μεταδοτικός, γράφει το Mashable το οποίο σημειώνει πως ο 25χρονος επιδυκνύει ακλόνητο αλτρουισμό και πως φορά πολύχρωμα πουλόβερ και εκκεντρικά καπέλα με ζώα για να ελαφρύνει το κλίμα. Η σούπα ημέρας που φτιάχνει σερβίρεται σε ποτήρια φελιζόλ και περιλαμβάνει τοπικά λαχανικά και μπαχαρικά που έφερε από το σπίτι του στην Κουάλα Λουμπούρ.

"Το φαγητό είναι ελπίδα" λέει, "ακόμα και μετά από όλο αυτό το ταξίδι, ο προορισμός των προσφύγων που θέλουν να φτάσουν στη Σουηδία ή τη Γερμανία, είναι τόσο μακριά από εδώ. Είναι τόσο δύσκολο, και θέλουμε να κρατήσουν αυτή την ελπίδα για καλύτερη εξέλιξη". «Είμαι εδώ μόνο για να μαγειρεύω για τους ανθρώπους, για να βρουν ένα ζεστό, αχνιστό, νόστιμο και θρεπτικό πιάτο φαγητό όσοι ξεβράζονται κάθε μέρα εδώ και αυτό είναι το μόνο που θέλω να κάνω», συνεχίζει. Ωστόσο, η χρηματοδότηση της κουζίνας, η μοναδική τέτοιου είδους στο νησί, είναι ένας αγώνας δύσκολος.

Ο Haries ξυπνάει καθημερινά γύρω στις πέντε για να κάνει τις δουλειές που πρέπει στον τομέα ψηφιακής στρατηγικής και να ανοίξει γύρω στις δέκα την κουζίνα του την οποία θα κλείσει στις 12 το βράδυ.

Αστειευόμενος με τα κιλά του, σχολιάζει χαμογελαστός πως οι άνθρωποι λένε πως οι μεγαλόσωμοι είναι τεμπέληδες, αλλά ο 25χρονος έιναι γνωστός σε όλο το χωρίο για την αφοσίωσή του. Κληθείς να απαντήσει τι τον έκανε να τα αφήσει όλα και να έρθει στη Λέσβο, αναφέρει πως ήταν η στιγμή που είδε τη φωτογραφία του νεκρού Αιλάν στις ειδήσεις.

"Ήταν στην ηλικία του ανιψιού μου. Θα μπορούσε να ήταν ανιψιός μου", λέει. Έγραψε μια δημοσίευση στο Facebook στην οποία πρότεινε τα σχέδιά του για να ανοίξει μια κουζίνα για τους πρόσφυγες, κατάφερε να συγκεντρώσει δωρεές 1000 ευρώ και πέταξε με τη χορηγία μιας αεροπορικής για να ετοιμάσει το αρχηγείο του στο νησί. φωτό: KELLY LYNN/ mashable.com Από τότε, έχει δει τη φρίκη του Αιγαίου από πρώτο χέρι, και αυτό είναι λυπηρό, παραδέχεται. Αλλά το να είναι μάρτυρας στην ελληνική τραγωδία που διαδραματίζεται καθημερινά στη Λέσβο του δίνει περισσότερη δύναμη.

"Εμείς δεν μιλάμε με αριθμούς, δεν μιλάμε για τα οφέλη, μιλάμε για ανθρώπους, που μοιάζουν με εσάς, που έχουν την ίδια καρδιά, το ίδιο κόκκινο αίμα, που προσπαθούν να φτάσουν στην ασφάλεια." αναφέρει. "Ξέρετε, υπάρχει κάτι σχετικά με το φαγητό που είναι παρήγορο," δήλωσε ο Haries. "Το φαγητό είναι πάντα ελπίδα και θα ήθελα απλώς να δώσω ελπίδα στους ανθρώπους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή. "