Να τη η ευκαιρία μας για μετάνοια, για αυτοέλεγχο, για εσωτερική εργασία.

 

Ας καθίσουμε να δούμε λίγο την ζωή μας κατάματα.
Ας παραδεχτούμε τελικά που στηριζόμασταν τόσα χρόνια.
Τί μας γέμιζε τις ημέρες; Τί ήταν το κέντρο της ζωής μας;

Μας δόθηκε χρόνος για να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες

 της ζωής μας, να εκτιμήσουμε τα μικρά και απλά 

που τόσο καιρό ίσως τα απαξιώναμε.
Και σίγουρα να συνειδητοποιήσουμε ότι τελικά η ανθρωπότητα 

όσο κι αν έχει προόδευσει τεχνολογικά και επιστημονικά 

παραμένει ακόμα εύθραυστη και ανίσχυρη.

Να τη η ευκαιρία μας, να δούμε τα βαθιά μας, να ξαναγνωρίσουμε τους οικείους μας,

 να αποδείξουμε την ποιότητα του χριστιανικού μας ήθους.

Να τη η ευκαιρία μας,για να βάλουμε βαθιές και σταθερές 

βάσεις ενός μέλλοντος όπου θα κυριαρχεί η φιλανθρωπία

 και η συμπόνοια, το έλεος και η αδελφοσύνη.

Να τη η ευκαιρία μας, για να καταλάβουμε πόσο ανεκτίμητη αξία 

έχει μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί. 

π. Παύλος Παπαδόπουλος