Το παράδειγμα είναι το καλύτερο δίδαγμα.

 

Αίσωπος

Ενώ διήρχετο κάποτε ο Μέγας Αλέξανδροςμετά του ιππικού του, διαμέσου ξηρών και ανύδρων τόπων, προς καταδίωξη του Δαρείου, βασιλέως της Περσίας, υπέφερε και αυτός και οι ιππείς του από δίψα μεγάλη. 

Κατά καλή τύχη συνάντησαν μερικούς Μακεδόνες, οι οποίοι έφεραν μακρόθεν λίγο ύδωρ. 

Οι Μακεδόνες, όταν είδαν τον Μέγα Αλέξανδρο να υποφέρει από την δίψα, προθύμως του έδωσαν να πιεί. 

Ο Μέγας Αλέξανδρος λαμβάνει ανά χείρας το ύδωρ, αλλά όταν έστρεψε τους οφθαλμούς προς τους ιππείς του και παρατήρησε, ότι το ύδωρ δεν αρκεί γι' όλους, χωρίς να το εγγίσει στα διψώντα χείλη του, το επέστρεψεν στους Μακεδόνας. 

Τους είπε: ''δεν ανέχομαι να πιώ, ενώ οι στρατιώτες μου διψούν''.

 Την εγκράτεια αυτήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θαύμασαν οι στρατιώτες του και ενθουσιασμένοι για την προς αυτούς αγάπη του, λησμόνησαν αμέσως και την δίψα και τους κόπους και φώναξαν: ''Εμπρός! Με τέτοιον αρχηγόν, ούτε δίψα, ούτε κόπους αισθανόμαστε. Αλλά ούτε, ότι είμαστε θνητοί πιστεύουμε!''.