Από την σοφία των πατέρων μας.

 

«Εκείνος που αδικείται από τους ανθρώπους, ξεπλένεται από αμαρτίες και βρίσκει βοήθεια ανάλογη με τη θλίψη»

Εκείνος που αδικείται από τους ανθρώπους, ξεπλένεται από αμαρτίες και βρίσκει βοήθεια ανάλογη με τη θλίψη.

Εκείνος που πιστεύει σε όσα λέει ο Χριστός για την ανταπόδοση, υπομένει (πρόθυμα) κάθε αδικία, ανάλογα με την πίστη του.

Εκείνος που προσεύχεται γι’ αυτούς που τον αδικούν, χτυπάει με ορμή τους δαίμονες· εκείνος όμως που αντιμάχεται τους πρώτους, πληγώνεται από τους δεύτερους.

Καλύτερα να σε αδικούν οι άνθρωποι και όχι οι δαίμονες εκείνος πάντως που ευαρεστεί τον Κύριο, τους νίκησε και τους δύο.

Εκείνος που οργίζεται εναντίον του πλησίον για χρήματα ή δόξα ή ηδονή, δεν έχει μάθει ότι ο Θεός ρυθμίζει τα πάντα με δικαιοσύνη.

Μη θέλεις ν’ ακούς για τις δυστυχίες ανθρώπων που είναι εχθροί σου· γιατί όσοι ακούνε μ’ ευχαρίστηση τέτοιες διηγήσεις, τρυγάνε τους καρπούς τής (κακής) προθέσεώς τους.

Δεν είναι δυνατόν να συγχωρήσει κανείς με την καρδιά του τα παραπτώματα άλλου, αν δεν έχει αληθινή πνευματική γνώση γιατί αυτή φανερώνει στον καθένα τις θλίψεις (του άλλου) σαν δικές του.

Εκείνος που προσβάλλεται από άλλον και δεν φιλονικεί μαζί του μήτε με λόγια μήτε με το νου, έχει αληθινή πνευματική Γνώση και δείχνει ακράδαντη πίστη στον Κύριο.

Ούτε αυτός που αδικεί (στην πραγματικότητα) κερδίζει, ούτε αυτός που αδικείται χάνει. Και αν είναι έτσι, τότε στ’ αλήθεια «εν εικόνι διαπορεύεται άνθρωπος», και επομένως «μάτην ταράσσεται» (Ψαλμ. 38:7).

Η σπλαχνική καρδιά θα βρει ευσπλαχνία και η ελεητική καρδιά θα βρει επίσης έλεος· είναι βέβαια φανερό και το αντίθετο.

Ρήσεις του Αββά Μάρκου, όπως δημοσιεύονται στον “Μικρό Ευεργετινό”, που εξέδωσε η Ιερά Μονή Παρακλήτου