Γράφει ο π. Αντώνιος Λεονταράς
Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα γίνεται λόγος για την επίσκεψη των Μυροφόρων Γυναικών, «λίαν πρωί της μιάς Σαββάτων και των θυρών κεκλεισμένων, υπό τον φόβον των Ιουδαίων», στο μνημείο όπου βρίσκεται ο Ιησούς.
Εκεί βλέπουν
άγγελο, «περιβεβλημένον στολήν λευκήν» και ακούν το χαρμόσυνο άγγελμα
«ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε!» και φυσικά όχι μόνο αξιώνονται της αγγελικής
οπτασίας και υποδέχονται πρώτες το άγγελμα της Ανάστασης του Χριστού,
αλλά έπειτα αξιώνονται πρώτες να Τον δουν Αναστημένο!
Γι’ αυτό και
την Κυριακή των Μυροφόρων τιμάται και υμνείται η γυναικεία φύση, αλλά
συγχρόνως και η αρετή της ανδρείας, οποία δεν είναι προνόμιο των ανδρών,
απλά και μόνο γιατί ετυμολογικά προέρχεται από τη λέξη «άνδρας»!
Εξάλλου, η γενναιότητα δεν κάνει διάκριση στα φύλα!
Οι γυναίκες
αυτές φοβούνται μεν τα όπλα των στρατιωτών «της κουστωδίας» και τις
άγριες διαθέσεις των εξαγριωμένων Ιουδαίων, αλλά τον υπερβαίνουν και
έρχονται στο μνημείο ώστε να προσφέρουν αρώματα και μύρα στον Κύριο τους
και – ακριβώς – επειδή διαθέτουν περίσσιο θάρρος, λαμβάνουν επαξίως τον
μισθό της φιλοθεΐας τους, έχοντας το ιερό προνόμιο να ακούσουν πρώτες
απ’ όλους το χαρούμενο άγγελμα και στη συνέχεια να γίνουν οι πρώτες
ευαγγελίστριες της Αναστάσιμης χαράς…
Φόβος…
Κυρίαρχο συναίσθημα στη ζωή κάθε ανώτερου έμβιου όντος εξ απαρχής του κόσμου... Πόσο μάλλον, στη ζωή του ανθρώπου… Ποιος θα τολμήσει να πει ότι δεν φοβάται;
Αν το πει, είναι βέβαιο είτε ότι ψεύδεται, είτε ότι έχει υπερβεί την ανθρώπινη φύση, την ανθρώπινη ατέλεια! Ας μην κρυβόμαστε… Όλοι φοβόμαστε, ακόμη και αυτοί που δεν το δείχνουμε ή δεν το ομολογούμε!
Αυτό το
συναίσθημα βίωνε ανέκαθεν το γένος των ανθρώπων, τον φόβο εκ παντοίων
δεινών, συμφορών, θλίψεων, πολέμων, επιδρομών, φυσικών καταστροφών,
λοιμικών και μεταδοτικών ασθενειών και – φυσικά – πάνω απ’ όλους τους
φόβους, τον φόβο του θανάτου!
Τον τελευταίο
ενάμιση χρόνο οι άνθρωποι βιώνουν τον φόβο εκ της φοβερής και τρομερής
λοιμικής νόσου Covid-19, μιας νόσου με οδυνηρές συνέπειες και επιπλοκές
στα σώματα αλλά και στις ψυχές των ανθρώπων… Διόλου αμελητέο αυτό το
τελευταίο!
Με την έλευσή
του ο Covid-19 κατάφερε και κάτι άλλο… Να διχάσει τους ανθρώπους γενικά
και ειδικότερα να διασπάσει την ενότητα στο πλήρωμα της Εκκλησίας, μια
ενότητα η οποία είναι εκ των υψίστων και μεγίστων ζητουμένων, και την
οποία θέλουμε και επιζητούμε εναγωνίως…
Ακούμε για «ψεκασμένους», για «αρνητές», για επικριτές των «ψεκασμένων» και των «αρνητών», για ακραίους και των δύο άκρων…
Με πολλούς εξ
αυτών συνομιλούμε, συμφωνούμε, διαφωνούμε, ταυτιζόμαστε, μαλώνουμε, με
κάποιους εξ αυτών, λόγω των διαφωνιών μας, έχουμε «κόψει» ακόμη και την
«καλημέρα», τις συναναστροφές μας, τις κοινωνικές μας επαφές!
Δύο, τρία, χίλια δεκατρία στρατόπεδα πεποιθήσεων, ιδεών και απόψεων!
«Εγώ δεν πάω στον τάδε ναό γιατί ο παπάς εκεί δεν αφήνει πάνω από 100 άτομα!»
«Έμαθα ότι υπάρχει ένας ναός, όπου ο παπάς εκεί αφήνει όλους τους πιστούς να μπουν, ακόμη και χωρίς μάσκες!»
«Έλα μωρέ
τώρα, βγάλε τη μάσκα, κορωνοϊός δεν υπάρχει! Μη φοβάσαι! Ειδικά μέσα στο
ναό δεν κολλάς! Μέσα στο ναό είσαι απόλυτα προστατευμένος!»
Αυτά κι άλλα τόσα ακούμε και βιώνουμε καθημερινά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο…
«Φοβάμαι
αδελφέ μου, μη με πλησιάζεις! Έχω χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια! Αν
κολλήσω τα πράγματα θα είναι δύσκολα! Δεν θα την γλιτώσω!»
«Μη φοβάσαι…», λέει ο ατρόμητος ή ο δήθεν ατρόμητος στον φοβισμένο! «Κακώς φοβάσαι, ο φόβος δεν είναι για τον χριστιανό!»
Ενοχοποιήθηκε ο φόβος!
Δεν θα κρίνω κανέναν…
Όμως, δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να πω ότι χάσαμε τη μέση βασιλική οδό!
Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερη πράξη και εκδήλωση αγάπης από το να μην ψέξεις τον φοβισμένο, να μην τον στοχοποιήσεις, να μην τον λοιδορήσεις να μην ενοχοποιήσεις τον φόβο του, αλλά με τον καλό σου λόγο, φιλανθρώπως κινούμενος, να τον βοηθήσεις να τον υπερβεί;
Υπάρχει
μεγαλύτερη πράξη και εκδήλωση αγάπης από το να σεβαστείς τον φόβο του,
να τον αποδεχθείς αγαπητικά και αν χρειαστεί ακόμη και να σιωπήσεις;
Ίσως είναι το καλύτερο και το σοφότερο να σιωπήσεις!
Σοφόν το σιωπάν! Κρείττον σιωπάν ή λαλείν μάτην!
Ο Κύριος και Θεός μας, με την ανάστασή Του νεκρώνει τον θάνατο, καθαιρεί τον Άδη, νεκρώνει και καταπατά τον φόβο!
Τον νικά κατά κράτος και τον νεκρώνει, αλλά – δυστυχώς – αυτός βρίσκεται ακόμη εδώ, εμφωλευμένος μέσα στις καρδιές των περισσότερων εξ ημών!
Ζυγιστήκαμε, μετρηθήκαμε και βρεθήκαμε ελλιπείς στην πίστη! Αμέτρητες φορές, όλα αυτά τα περίπου δύο χιλιάδες χρόνια από την Λαμπροφόρο Ανάστασή Του – ενώ δεν θα έπρεπε – φοβηθήκαμε, φοβόμαστε και θα φοβόμαστε και μάλλον δεν μπορούμε να το κρύψουμε!
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ηττήθηκε ο φόβος από Αυτόν που νίκησε τον θάνατο! Όποιος πει το αντίθετο βλασφημεί!
«Μην πυροβολείτε τον φοβισμένο!!!»
Βλέπετε, οι
μαθητές δεν τόλμησαν και τόλμησαν οι Μυροφόρες! Από αλλού το περιμέναμε
και από αλλού μας ήρθε, κατά το κοινώς λεγόμενον!
Ας παραδειγματιστούμε από αυτές και μακάρι να διώξουμε τον φόβο μακριά από τις καρδιές μας…
Καλή λευτεριά!
Χριστός Ανέστη!
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου