Από την σοφία των Πατέρων.

  

"Ένας Γέροντας είδε ένα σκορπιό να πνίγεται και προσπάθησε να τον σώσει.
Μόλις τον έβγαλε,ο σκορπιός τον τσίμπησε, ο πόνος ήταν οξύς και ο Γέροντας τον άφησε μονομιάς με αποτέλεσμα ο σκορπιός να ξαναπέσει στο νερό και να κινδυνεύει να πνιγεί. Ο Γέροντας ξαναπροσπάθησε και ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά.
Ένας υποτακτικός που είδε τη σκηνή πλησίασε και του είπε : Με συγχωρείτε γέροντα,αλλά δεν έχετε αντιληφθεί ότι κάθε φορά που προσπαθείτε να σώσετε το σκορπιό,αυτός σας τσιμπάει ;

Ο γέροντας απάντησε : Η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει κι αυτό δεν θα αλλάξει. Η δική μου είναι να βοηθώ!!
Στη συνέχεια ο Γέροντας με την βοήθεια ενός φύλλου,έβγαλε το σκορπιό απ το νερό και τον έσωσε.
Στράφηκε κατόπιν στο μαθητή του και του είπε : Μην αλλάξεις τη φύση σου αν κάποιος σου προξενήσει πόνο απλά πάρε τα μέτρα σου επειδή οι άνθρωποι είναι μάλλον πάντα αχάριστοι στο καλό που τους γίνεται. Αλλά δεν είναι λόγος να σταματήσεις να το κάνεις,να νεκρώσεις την αγάπη που ζει μέσα σου."