"Πότε φταίμε για τους βλάσφημους λογισμούς."

 

– Γέροντα, όταν έχω προσβολή βλάσφημου λογισμού χωρίς συγκατάθεση δική μου, φταίω;
– Αν στενοχωρεθής και δεν τον δεχθής, δεν είναι τίποτε. – Γέροντα, πότε φταίει κανείς για έναν βλάσφημο λογισμό; – Αν δεν στενοχωριέται που έχει τέτοιον λογισμό και κάθεται και τον συζητάη, τότε φταίει. 

Και όσο θα δέχεται τους βλάσφημους λογισμούς, τόσο θα δέχεται την ταραχή του διαβόλου. Γιατί, όταν του περνά ένας βλάσφημος λογισμός και τον εξετάζη και τον συζητάη με το μυαλό του, δέχεται έναν μικρό δαιμονισμό.

– Και πώς θα φύγουν, Γέροντα, τέτοιοι λογισμοί; – Αν στενοχωριέται κάποιος, όταν του έρχωνται τέτοιοι λογισμοί και δεν τους συζητάη, θα κόβωνται μόνοι τους, γιατί δεν θα τροφοδοτούνται.

Δένδρο που δεν ποτίζεται, θα ξεραθή. Από την στιγμή όμως που κάποιος ευχαριστηθή μ᾿ αυτούς, έστω και λίγο, τους τρέφει, ποτίζεται ο παλαιός άνθρωπος και δύσκολα θα ξεραθούν. 

– Γέροντα, μερικές φορές δέχομαι τους βλάσφημους λογισμούς, συγκατατίθεμαι, και μετά το καταλαβαίνω, αλλά δεν μπορώ να τους διώξω. – Εσύ ξέρεις τί παθαίνεις; Κάποια στιγμή έχεις αλλού τον νού σου, είσαι αφηρημένη και χαζεύεις με ανοιχτό το στόμα. 

 

Έρχεται τότε το ταγκαλάκι, σού ρίχνει μέσα μια καραμέλα κι εσύ αρχίζεις να την πιπιλίζης. Νιώθεις την γεύση της και μετά δυσκολεύεσαι να την πετάξης. Πρέπει, μόλις σε γλυκάνη λίγο, αμέσως να την πετάξης.

 – Και όταν, Γέροντα, περνάη ένας βλάσφημος λογισμός, τον δέχωμαι λίγο και μετά τον διώχνω; – Τότε είναι σαν να σού έδωσε ο διάβολος μια καραμέλα, την πιπίλισες λίγο και μετά την έφτυσες. Πρέπει να την φτύσης αμέσως. Διαφορετικά, στην αρχή θα σε ξεγελάη με μια καραμέλα και ύστερα θα σε ποτίζη φαρμάκι και θα σε κοροϊδεύη.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης