Αποτυπώματα.

 

Αναρωτιόμαστε καμιά φορά γιατί υπάρχουν άνθρωποι, που ενώ μας κάνουνε κακό, εμείς δεν μπορούμε να τους διώξουμε, δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, δεν μπορούμε να σταθούμε ισχυροί απέναντί τους αλλά αντιθέτως, λουφάζουμε και δεχόμαστε τις άσχημές τους συμπεριφορές.

Αυτό, συμβαίνει, επειδή κάποια στιγμή ανοίξαμε στους ανθρώπους αυτούς τις πόρτες της καρδιάς μας.

Ανοίξαμε τις πόρτες μας, τους αφήσαμε να μπουν και αυτοί το εκμεταλλεύτηκαν. Βεβήλωσαν το χώρο μας. Και άφησαν το αποτύπωμά τους…

Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα βρέφη.

 

Όπως ένα μωρό, είναι πλήρως παραδομένο στην φροντίδα των γονιών του, οι οποίοι το πλάθουν όπως θέλουνε και ως εκ τούτου, το αποτύπωμα που του αφήνουν, το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή, έτσι και με τους ανθρώπους που τους ανοίγουμε την καρδιά μας.

Αφήνουν εκεί το αποτύπωμά τους και είναι δύσκολο και επίπονο μετά, το να ελευθερωθούμε.

 Για αυτούς που μας φρόντιζαν όσο ήμασταν μωρά, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Καλό θα είναι να προσέξουμε όμως, στο σήμερα, το σε ποιους ανοίγουμε την πόρτα της καρδιάς μας.

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος Μ.Sc