Εγώ παλιά δεν ήμουν έτσι.

 

‘’Εγώ παλιά δεν ήμουν έτσι’’, σε ακούω που το λες με πίκρα και παράπονο.

Ναι.

Προφανώς.

Δεν ήσουν έτσι.

Γιατί παλιά είχες μόνο τον εαυτό σου. Κάτι να φας, κάτι να πιείς και φίλους για να περάσεις. Δε χρειαζόσουν τίποτα άλλο.

Τώρα κρατάς σπίτια, δουλειές, υποχρεώσεις.

Τώρα παιδιά, σκυλιά, γατιά.

Τώρα φροντηστήρια, σχολεία, γιατρούς και πληρωμές.

Τώρα σκοτούρες ένα σωρό, ισορροπίες μέσα στην οικογένεια, ισορροπίες με συγγενείς, ισορροπίες στις παρέες.

Τώρα τους φίλους τους βλέπεις πιο αραιά.

Τώρα οι ανάσες είναι όλο και πιο λίγες.

Τώρα τα διαλείμματα είναι πιο μικρά. Κλεφτά πολλές φορές.

Τώρα ο ύπνος έχει ελλατωθεί πια στο μισό και τα μωρά, ξυπνούν πολλές φορές το βράδυ.

 ‘’Εγώ παλιά δεν ήμουν έτσι’’.

Ναι.

Δεν ήσουν έτσι.

Δεν πειράζει. Μην απογοητεύεσαι.

Η αλλαγή, είναι δείκτης, πως η ζωή σου προχωράει.

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος,Ψυχολόγος M.Sc.