Δίχως το τραύμα δεν θα υπήρχε κανένα θαύμα στην ζωή μας.

 

 

π. Λίβυος

Σε είδα μες στα λασπόνερα μια παγωμένη νύχτα του Γενάρη. Έρημη σε βαθιά απόγνωση. Ανθρωπος δεν υπήρχε δίπλα σου. Είχαν φύγει όλοι, μαζί κι ο εαυτός σου.

«Δεν μπορώ άλλο πάτερ», κατάφερες να ξεστομίσεις.
«Κάνω διαρκώς τα ίδια λάθη. Ξέρω το σωστό μα μια δύναμη εντός μου, με τραβάει στο πάθος και το λάθος. 

Τα επιλέγουμε τελικά πατέρα μου, τα πάθη ή μας επιλέγουν; Από την μέρα που γεννήθηκα θυμάμαι να παλεύω για να ανασάνω. Να γδέρνομαι για να επιβιώσω. Να μάχομαι να κρατηθώ σε αυτό που ονομάζουμε ζωή. Γιατί; Άραγε γιατί; Για πόσο ακόμη πάτερ μου θα παλεύω με την αόρατη πληγή; 

Με την λαβωματιά εκείνη που δεν κατοικεί στο σώμα μου κι όμως τρυπάει τα σώθηκα μου; Χρόνια ψάχνω σπιθαμή προς σπιθαμή την σάρκα μου, την γύμνωσα, την άφησα ερειπωμένη, μα πληγή δεν βρήκα. Τι με πονάει πάτερ; Που είναι αυτό το τραύμα να την θεραπεύσω;"

Ησύχασε. Κάνε ειρήνη με αυτό που δεν αντέχεις να αλλάξεις. Αυτό που σήμερα φαίνεται αδύνατον αύριο θα γίνει δυνατό. Τώρα αποδέξου απλά ότι δε μπορείς. Ξέρεις τι δύναμη και ταπείνωση θέλει αυτό; Σπουδαίο να μάθεις τι μπορείς και τι δεν μπορείς σε κάθε φάση της ζωής σου.

Έπειτα κατάλαβε ότι το τραύμα δεν είναι το πρόβλημα σου αλλά η ιστορία που έχεις φτιάξει γύρω από αυτό. Πως βλέπεις τον εαυτό σου μέσα στην πληγή, θύμα ή ήρωα; Οπότε άρχισε να διηγείσαι την ιστορία σου τόσες φορές ώστε να αλλάξεις όλη η αφήγηση, να γίνει μια ιστορία που θα μεταμορφώσει την ζωή σου. Να βγεις από το θύμα και να γίνεις η πρωταγωνίστρια στην ζωή σου.

Μια αρρώστια, μια δοκιμασία, ένα σύμπτωμα είναι αγγελιοφόροι. Αγγελιοφόροι μιας αλήθειας που θέλησες να κρύψεις ή να ξεχάσεις. Το σύμπτωμα λέει αυτό που εσύ δεν αντέχεις να ομολογήσεις. Η αρρώστια φανερώνει αυτό που θες να θάψεις και να ξεχάσεις, το πάθος είναι υποκατάστατο της αληθινής τροφής που αρνείσαι να λάβεις.

Ευτυχώς που στην ζωή δεν είναι όλα τέλεια, γιατί αλλιώς δεν θα πεινούσαμε την τελειότητα και ομορφιά. Ναι πολλές φορές είναι χάλια, όμως αυτό μας κάνει να εξελισσόμαστε, να ψάχνουμε, να πορευόμαστε. Δίχως το τραύμα δεν θα υπήρχε κανένα θαύμα στην ζωή μας.

Μέσα μας ξέρουμε ότι είμαστε κάτι που δεν γίναμε ακόμη, κάτι που είναι πιο μεγάλο από την πληγή μας, ένα σκοτάδι που αγαπάει το φως και το λαχταρά. Αυτή η λαχτάρα μας είναι ο Θεός που φωνάζει μέσα μας ζήσε, ζήσε αιώνια.