Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου.

 

Αύριο η παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου……
Θα ακούσουμε τα κατορθώματα του Φαρισαίου
πως θα πετσοκόβουν με ηδονή
τις ελπίδες του αμαρτωλού Τελώνη…..
"Θα φάει τα λυσσακά του" (που λέει κι ο λαός)
προκειμένου να ανέβει στα μάτια του Θεού.....
Μα τα μάτια του Θεού
δεν ψάχνουν το τέλειο μα το αληθινό.....
Που να το πάρει χαμπάρι απ' το ύψος του καλαμιού
(κι όχι του σταυρού).....
Είναι αλήθεια βέβαια είναι ότι
ανάμεσα σε εκείνα που καταφέρνουμε
γρήγορα εκκολάπτεται η υπερηφάνεια…..
Δυστυχισμένη ύπαρξη εκείνη του Φαρισαίου…..
Φυλακισμένη από τις ‘’αρετές’’ του…..
Σαπίζει στης μοναξιάς τα μπουντρούμια
δίχως να πάρει χαμπάρι την ομορφιά που βρίσκεται
έξω από το οχυρό, τον πύργο της αυθεντίας του….
Και ο άμοιρος ο Τελώνης…..
Έχει γίνει ένα με το χώμα (με την μετάνοια)
μα έχει σφιχταγκαλιάσει τον Ουρανό……
Τόσο ταπεινός γι΄ αυτό και τόσο ελεύθερος……

Ξέρεις…..
Από την μια θέλει κότσια
να αντικρίσεις, να αποδεχτείς
τον αληθινό σου εαυτό
κι από τη άλλη δεν είναι εύκολο
να δεις τα χάλια σου και να μην απογοητευτείς……
Ο Τελώνης είδε τον φριχτό του εαυτό
με τα μάτια της Αγάπης του Θεού
εάν τον έβλεπε με τα μάτια του Φαρισαίου
δεν θα άντεχε την ασχήμια του
θα απελπιζόταν…..θα τρελενόταν…
Αλήθεια με ποιον απ’ τους δύο
θα ήθελες να κάνεις παρέα;
Μη βιαστείς να απαντήσεις
γιατί οι επιλογές μας πολλές φορές
συγχρονίζονται όχι με κείνα
που θέλει ο Θεός αλλά ο κόσμος…..