Καλή Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

 

 

Μας δίνεται η ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε την ζωή μας, να επανατοποθετηθούμε στις σχέσεις μας, να δούμε τα βαθιά μας με ειλικρίνεια και τόλμη. 

Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μια πορεία προς την αυτογνωσία μέσω της ασκήσεως. Ο άνθρωπος ασκείται όχι απλά για να περιορίσει τις απολαύσεις και τις ηδονές, αλλά κυρίως για να ανακαλύψει τις αδυναμίες του, τα κολλήματά του, τις εμπαθείς συνήθειές του, που καταδυναστεύουν την ζωή του.

Η νηστεία χρειάζεται να προσεγγίζεται ως εργαλείο προς την αυτογνωσία και κάθαρση και όχι ως αυτοσκοπός.

Μας δίνεται άλλη μια ευκαιρία να δούμε τα λάθη μας, τις αστοχίες μας και να συγχωρεθούμε με τους άλλους, με τον Θεό, με τον εαυτό μας.

Δεν είναι η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή απλά μία περίοδος νηστείας πριν από την Ανάσταση. Είναι μία ευκαιρία να θανατώσουμε το «εγώ» μας, να απαρνηθούμε τα έργα του σκότους και να ενδυθούμε τα έργα του φωτός, να εμβαθύνουμε στην ζωή της προσευχής και να ξυπνήσουμε την κοιμισμένη μας συνείδηση.

Ο άνθρωπος που ασκείται γίνεται πιο απαλός με τους άλλους, πιο ταπεινός, πιο σιωπηλός, πιο απλός, πιο διακριτικός.

Εάν μέσω της άσκησής μας (της νηστείας μας) δεν αποκτούμε τα παραπάνω σημαίνει ότι η άσκησή μας γίνεται μηχανικά-τυπικά, χωρίς Χριστό.

Η νηστεία είναι μια μυσταγωγία κάθαρσης παθών και θεμελίωσης αρετών.
Δυστυχώς εμείς την έχουμε ως μια μικρή περίοδο (στην καλύτερη περίπτωση) ανάπαυλας του κοσμικού μας φρονήματος, μέχρι να ξαναεπιστρέψουμε σ’αυτό δριμύτεροι. Και αυτό δείχνει ίσως την λάθος προσέγγιση της νηστείας, αλλά κυρίως την επιπολαιότητά μας στο ζήτημα της πνευματικής μας προκοπής.

«Πετυχημένη» Σαρακοστή δεν είναι όταν καταφέρουμε να κρατήσουμε αλάδωτο, αλλά κυρίως όταν αποκτήσουμε ταπείνωση και μετάνοια, χωρίς να νηστεύουμε στην απλότητα, την συγχώρεση, την ειρήνη, την αγάπη. Να νηστεύουμε στα πάθη όχι στις αρετές!

Καλόν αγώνα.
Καλή Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Συγχωρεμένα όλα, συγνώμη για όλα.