Μην κλαις, μαμά. Είμαι αιώνιος!

 

Αυτή τη βαρυσήμαντη φράση δεν την είπε κάποιος ιερέας, θεολόγος ή έστω κάποιος ενάρετος ενήλικας πιστός. Την είπε ένα παιδάκι! Ένα αγοράκι πέντε περίπου ετών!

Ήταν άρρωστο από καρκίνο και μάλιστα στο κεφάλι. Πονούσε πολύ και επειδή ήταν ένα υπέροχο παιδάκι, το αγαπούσαν πολύ και οι γιατροί, και παρέμεναν πολλή ώρα κοντά του. Εκείνο όμως έλεγε:

-Πηγαίνετε και στους άλλους αρρώστους. Σας θέλουν κι εκείνοι!

Όταν χειροτέρεψε, πονούσε πολύ. Η μητέρα του δεν μπορούσε πλέον να συγκατηθεί κι έκλαιγε μπροστά του. Ενώ βρισκόταν στις τελευταίες του ώρες, ξαφνικά στήλωσε σοβαρό το βλέμμα του επάνω της και της είπε το εξής καταπληκτικό για ένα παιδάκι πέντε ετών:

-Μην κλαις, μαμά. Είμαι αιώνιος!

Ποιος έβαλε αυτή την βαρυσήμαντη φράση της αλήθειας στο στόμα του;

Ασφαλώς φωτίστηκε από τον Θεό ο χαριτωμένος αυτός Παιδομάρτυρας. «Είμαι αιώνιος!»: η πιο βαρυσήμαντη αλήθεια και προτροπή για τον άνθρωπο!