Στην Μητέρα Παναγία!

 

Είμαστε και εμείς…..
Που κείνα τα χρόνια τα παιδικά
γευτήκαμε μονάχα της Παναγιάς την αγκάλη….
Που η λέξη Μάνα ηχούσε στην προσευχή μας….
Που Σε Αυτήν διαρκώς παραπονιόμασταν…..
Που Αυτής το φουστάνι τραβάγαμε γκρινιάζοντας
και σε αυτό πάλι κρυβόμασταν
στην θέα κάθε λογής ‘’μπαμπούλα’’…..
Που Αυτής η Μητρική φιγούρα
σεργιάνιζε τα παγωμένα βράδια
στους εφιάλτες που μας κύκλωναν
και σκορπούσε στο διάβα Της γλυκιά Παραμυθία(Παρηγοριά)……

Που Αυτής η καθάρια ματιά
λειτουργούσε Φωτεινός οδοδείκτης
στην εφηβείας τις επικίνδυνες στροφές....
Που Αυτής τα Μητρικά χέρια
έρχονταν και σκουπίζανε
τα δάκρια της ψυχής και του κορμιού μας……
Τέτοια μέρα(μήπως και κάθε μέρα;)
θυμάμαι πόσα Της χρωστάω……
Κάθομαι και συλλογιέμαι
τόσα χρόνια τι έχει ακούσει και τι έχει δει.....
Πόση πίκρα την έχω κεράσει.....
Γλυκιά μου Παναγιά
αιώνιος χρεοφειλέτης της Αγάπης Σου……