"Χριστός εφανερωθη εν σαρκι"..

 

Ακόμα μια χρονιά ο αφανής τη θεότητι,μέσα στο άπειρο κάλλος της ταπεινότητας του φτωχικου σπηλαίου της Βηθλεέμ,έρχεται να κρούσει τις παγωμένες θύρες της καρδιάς μας.
Μιας καρδιάς που θέλει απεγνωσμένα να ικετεψει για αγάπη και έρωτα, στην ύστατη στιγμή της απόγνωσης,που σηματοδοτεί η εγκατάλειψη που προετοίμασε ο εγωισμός για πολλούς από εμάς, κρύβοντας το μυστήριο της ζωής, πίσω από την απροθυμία εκπλήρωσης της.
Ο μικρός Ιησούς,έρχεται σε ένα αφιλόξενο κόσμο που πάσχει στις ανασφάλειες του,που φοβάται να χάσει, ώστε να μη μοιραστεί τη ζέστη της ποιμενικης αύρας, που σπεύδει πρώτη να συναντήσει το θαύμα, που κυοφορείται ανά τους αιώνες οντολογικά στην ανθρώπινη ύπαρξη, ως προπτωτική κληρονομιά.
Καταδιωγμένος μα λαμπρός πρίγκηπας ο Υιός του Θεού,μας συνεπαίρνει μέσα στην απρόσμενη περιπέτεια της φυγής του, για να τον συναντήσουμε ενωτικά στην εξορία του,μακριά από τη λογική του εφήμερου ,με οδηγό το ανείπωτο άστρο στην έκσταση του.
Και κει μια αγκαλιά με αυτόν που ντύθηκε την ανθρώπινη ύλη, για να φωτίσει την παγωμένη καταχνιά στο σκοτάδι της ζωής και να την μεταβάλλει σε φώς και προοπτική.

Μακριά από τις επιβουλές του Ηρώδη, του πλάνου εαυτού μας.
Εύχομαι σε όλους σας αυτή την περιπετειώδη αναζήτηση του θείου βρέφους με συνοδοιπόρο την ελπίδα, σε καιρούς αφιλιας, μα και προσμονής.