Η χαρά του Θεού!

 

 

Σήμερα ακούσαμε στο ευαγγέλιο την λεγομένη
‘’Αρχιερατική προσευχή του Χριστού μας’’.....
Την προσευχή κλείνει ο Χριστός με την φράση:
<<.....ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς.>>
Για ποια χαρά μας μιλά ο Χριστός; την ‘’εμήν’’!
Του Θεού την χαρά...
Γιατί υπάρχουν και οι άλλες οι χαρές,
οι χαρές του κόσμου τούτου που αφήνουν μια πικρίλα....
Και επειδή είναι ψεύτικες για αυτό και
φωνάζουν και κάνουν τα πάντα για να προσελκύσουν.
Δυστυχώς έχουμε ταυτίσει την ευχαρίστηση με την χαρά....
Η χαρά η ανθρώπινη διαρκεί όσο το γεγονός που την προκαλεί.
Η χαρά του θεού δεν εξαρτάται από τα εξωτερικά δεδομένα.
Του Θεού η χαρά αναβλύζει από μέσα προς τα έξω
γιατί έχει προηγηθεί μυστικά
η συνάντηση μαζί Του στην ψυχούλα μας.
Την χαρά που μας δίνει ο Χριστός
την αναφέρει ως ''πεπληρωμένη''....
Γιατί η Χάρης(κι Χαρά) του Θεού
εάν Την αφήσει ο άνθρωπος τον κυριεύει.....
Και αισθάνεται πράγματι αυτάρκης....
είναι αυτό ακριβώς που λαχταρά η ύπαρξη του...

Για αυτό και είχε πει ο Άγιος Παϊσιος:
‘’έχετε λύπη; ο Χριστός σας λείπει....’’
Πλημμυρισμένος ο άνθρωπος απ’ την χαρά του Θεού
αισθάνεται μια εκτίμηση διάχυτη μέσα του....μια ευγνωμοσύνη.....
Αισθάνεται ευγνωμοσύνη για όλα....
Ευχάριστα μα και δυσάρεστα.....όλα έχουν την δική τους αξία....
Ακόμα ακόμα και για τα ίδια τα χρόνια που έχει.....
δεν αισθάνεται λ.χ την ανάγκη ούτε να τα κρύψει.....
ούτε φυσικά να τα καμουφλάρει με τις όποιες
εξωτερικές μετατροπές και τραγελαφικές ‘’αναβαθμίσεις’’.....
Όταν γευτεί κανείς την χαρά Αυτή
δεν μπορεί να τον ξεγελάσει καμιά άλλη επίγεια χαρά....
Κάθε τι που δεν μοσχοβολά Χριστό
του φαίνεται κυριολεκτικά άνοστο....
Η ψυχή μας έχει τα δικά της αισθητήρια,
τους δικούς της ‘’γευστικούς κάλυκες’’....
Και πως αποκτά κανείς αυτή την χαρά του Θεού;
«Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ, χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»
Σταυρώνοντας τα πάθη μας....
Γολγοθάς.....η αναπόφευκτη διαΣταύρωση της ζωής μας.....