Από τον Μεγάλο Κανόνα.

  

Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; τὸ τέλος ἐγγίζει, καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι, ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν.

Ὁ Οἶκος
Τὸ τοῦ Χριστοῦ ἰατρεῖον βλέπων ἀνεῳγμένον, καὶ τὴν ἐκ τούτου τῷ Ἀδὰμ πηγάζουσαν ὑγείαν, ἔπαθεν, ἐπλήγη ὁ διάβολος, καὶ ὡς κινδυνεύων ὠδύρετο, καὶ τοῖς αὐτοῦ φίλοις ἀνεβόησε· τί ποιήσω τῷ Υἱῷ τῆς Μαρίας; κτείνει με ὁ Βηθλεεμίτης, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν.

Μετάφραση

Ψυχή μου, ψυχή μου, σήκω, γιατί κοιμάσαι; Το τέλος πλησιάζει και πρόκειται να ταραχτείς. Ξύπνα λοιπόν, για να σε λυπηθεί ο Χριστός ο Θεός, που είναι παντού παρών και τα πάντα γεμίζει με την παρουσία Του.

Βλέποντας το ιατρείο του Χριστού ανοιχτό, και την υγεία που πηγάζει από αυτό προς τον Αδάμ, ο διάβολος υπέφερε, χτυπήθηκε, και σαν να κινδύνευε θρηνούσε, και στους φίλους του αναφώνησε: Τι να κάνω με τον Υιό της Μαρίας; Με σκοτώνει ο Βηθλεεμίτης, που είναι παντού παρών και τα πάντα γεμίζει με την παρουσία Του.

Από τον Μεγάλο Κανόνα.
Ποίημα Ρωμανού