"Μην πετάξεις τίποτε".

  

"Μην πετάξεις τίποτε", προτείνατε κάποτε κύριε Σαββόπουλε. Οπότε, μόνον ευγνωμοσύνη. Δυστυχώς, η ενηλικίωσή μας μετριέται με τις απώλειες. Είναι αναπόφευκτο...και οδυνηρό. Όλο και λιγοστεύουν γονείς και μέντορες. 

Όσο για τη Θεολογία, το πρόβλημά της δεν είναι, ούτε η εκκοσμίκευση, ούτε ο εκδυτικισμός της. Είναι που τολμήσαμε να θεολογήσουμε χωρίς αίσθηση μέτρου και χτυποκάρδι μελωδίας. Όμως...πάντα υπάρχει καιρός.

"Τίποτα θαρρώ δεν πεθαίνει
με τα ίδια ονόματα
κι άρτια τα σώματα
θ’ ανεβούμε φωταγωγημένοι
μέσ’ απ’ τις κατάλευκες οξιές.

Μα η γλυκιά η θυσία δε θ’ ανεβεί
έξω απ’ των θνητών τη γη
πώς να προσφερθεί στον άλλο, δε θα ‘χει οδό
μόνη σου ευκαιρία εδώ.

Και τη φέρνει ο αέρας
δίδου ημίν εκτυπώτερον Σου
Βασιλιά της ανέσπερης μέρας
μετασχείν της βασιλείας Σου".

Ηλίας Λιαμής 

(Δ. Σαββόπουλου, "Πλάι στο αρνάκι", από τον "ΧΡΟΝΟΠΟΙΟ")