Η δημιουργία της γυναίκας.

- Μαμά γιατί κλαις; την ρώτησε ο γιος της.

- Επειδή είμαι γυναίκα, του απάντησε εκείνη.

- Δεν καταλαβαίνω…διαμαρτυρήθηκε ο μικρός.

Η μητέρα του τον αγκάλιασε και του είπε …και ποτέ δε θα μάθεις..

Ο μικρός απευθύνθηκε στον πατέρα του.

- Μπαμπά η μαμά γιατί κλαίει δίχως λόγο;

Το μόνο που του είπε εκείνος ήταν πως, όλες οι γυναίκες κλαίνε δίχως λόγο.

Ο μικρός μεγάλωσε και έγινε άνδρας αλλά ακόμα δεν είχε μάθει γιατί κλαίνε οι γυναίκες.

Τελικά αποφάσισε να ρωτήσει το Θεό.

- Γιατί Θεέ μου οι γυναίκες κλαίνε τόσο εύκολα;

- Όταν δημιούργησα τη γυναίκα, είπε ο Θεός, έπρεπε να είναι τέλεια. 

Έτσι δημιούργησα τους ώμους της αρκετά δυνατούς ώστε να αντέχουν το βάρος του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα να είναι απαλοί, ώστε να δίνουν παρηγοριά. 

Της έδωσα ψυχική δύναμη για να αντέχει τη γέννα, αλλά και την απόρριψη που θα δεχθεί αργότερα από τα παιδιά της. 

Της έδωσα δύναμη ώστε να προχωρά ακόμα κι όταν όλοι τα έχουν παρατήσει, να συνεχίσει να προσφέρει στην οικογένεια της παρόλη την αρρώστια και τη γκρίνια. 

Της χάρισα την ευαισθησία να αγαπά τα παιδιά της κάτω από όλες τις συνθήκες, ακόμα κι αν αυτό την έχει πληγώσει πολύ άσχημα. Αυτή η ίδια η ευαισθησία βοηθά τα παιδιά της να εξορκίζουν τους φόβους και της αγωνίες τους. 

 Της έδωσα δύναμη να αντέχει τα σφάλματα του άνδρα της, την ώρα που την δημιούργησα από το πλευρό του για να προστατεύει τη καρδιά του. 

Της έδωσα σοφία να γνωρίζει οτι ενώ ο καλός σύζυγος ποτέ δεν θα τη πληγώσει, ωστόσο μερικές φορές δοκιμάζει τις αντοχές της να σταθεί στο πλάι του δίχως να παραπατά. 

Της έδωσα να έχει ένα δάκρυ, να είναι αποκλειστικά δικό της να το χρησιμοποιεί όποτε χρειάζεται. 

Είναι η μοναδική της αδυναμία. 

Είναι ένα δάκρυ για όλη την ανθρωπότητα!