«Απανθρωπιά και αχαριστία».

 

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Δημήτριος Πολιτάκης, Ιεροκήρυκας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

---

Κυριακή Ε' Ματθαίου
(Ματθ. η' 28, θ' 1)

Στη χθεσινή Ευαγγελική περικοπή ο Ιησούς βρίσκεται στη χώρα των Γεργεσηνών. Εκεί συναντά δύο ανθρώπους υπό την επήρεια του δαίμονα, εξαθλιωμένους, επικίνδυνους σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ματθαίο.

Τρομερούς στην όψη, που κατοικούσαν στα μνήματα σε περιοχή που δεν τολμούσε κανένας να περάσει εξαιτίας του φόβου και του τρόμου αλλά και της επιθετικότητας αυτών.

Όταν είδαν τον Χριστό να περνάει από το μέρος που ζούσαν, ταράχτηκαν, φοβήθηκαν, άρχισαν να φωνάζουν δυνατά προς Αυτόν ότι το πέρασμά Του, η παρουσία Του (προ του καιρού της Κρίσεως), τους βασανίζει.

Ο διάβολος γνωρίζει ότι δε μπορεί να αντιμετωπίσει τον Ιησού και παρακαλεί: «Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων», και ο Χριστός επιτρέπει να εισέλθουν οι δαίμονες μέσα στους χοίρους με αποτέλεσμα να τρέξουν στο γκρεμό και να πνιγούν μέσα στη θάλασσα.

Οι βοσκοί των χοίρων, βλέποντας τα γενόμενα φοβήθηκαν. Είδαν το κοπάδι τους να πέφτει και να πνίγεται μέσα στο νερό. Ταράχτηκαν, ενοχλήθηκαν και έσπευσαν στην πόλη να αναγγείλουν όλα όσα είδαν και ιδιαίτερα το γεγονός της θεραπείας των δαιμονιζομένων ανθρώπων από τον Ιησού.

Όταν πληροφορήθηκαν οι κάτοικοι της πόλεως όλα όσα συνέβησαν, πήγαν στο μέρος που βρισκόταν ο Χριστός και του ζήτησαν να φύγει αμέσως από την περιοχή τους.

Θεώρησαν οι ανόητοι και αχάριστοι ότι ο Ιησούς ευθύνεται για το χαμό των χοίρων, δηλαδή της καταστροφής της περιουσίας τους και ότι θα πάθουν μεγαλύτερο κακό.

Ο Κύριος μετά από αυτό το γεγονός έφυγε από το μέρος εκείνο αφού διαπίστωσε για μία ακόμη φορά την αχαριστία των ανθρώπων.

Η σημερινή Ευαγγελική διήγηση είναι πολύ σημαντική, διότι η συνάντηση του Κυρίου με τους δύο ανθρώπους έχει ως αποτέλεσμα τη φανέρωση του σκοτεινού προσώπου του διαβόλου και την αποκάλυψη του φθονερού του έργου.

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή είναι ιδιαιτέρως διδακτική γιατί αποκαλύπτει περίτρανα τη Θεϊκή αγάπη του Χριστού για τον πληγωμένο άνθρωπο και φανερώνει την ακατανίκητη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Γνωρίζουμε ότι ο διάβολος έχει αυτεξούσιο, ελευθερία την οποία δεν παραβιάζει ο Θεός.

Γνωρίζουμε ότι ο διάβολος είναι πρόσωπο που ο Θεός δημιούργησε ως άγγελο και όταν έχασε την κοινωνία με τον Θεό έγινε πονηρό, ακάθαρτο και σκοτεινό πνεύμα.

Γνωρίζουμε ότι το καταστρεπτικό έργο του διαβόλου περιορίζεται με την αγάπη, τη φιλανθρωπία και τη μετάνοια την οποίαν πάντοτε προβάλλει η Εκκλησία, ώστε ο άνθρωπος να έχει τη χάρη και την ευλογία του Θεού στη ζωή του.

Ο διάβολος μισεί τον άνθρωπο και όλη τη δημιουργία του Θεού. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να υποδουλώσει τους ανθρώπους και αυτό φαίνεται καθαρά στη σημερινή Ευαγγελική διήγηση.

Επιθυμεί να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο, εξαθλιωμένο, ρακένδυτο, πεινασμένο, απομονωμένο, απελπισμένο, λερωμένο από τα πάθη και άγριο μέσα σε μία φρικτή κατάσταση.

Ο Χριστός όμως, ως ελεήμων και φιλάνθρωπος, δίδει εντολή στα δαιμόνια να εξαφανιστούν, να φύγουν από τους δύο ανθρώπους.

Ο διάβολος τρομαγμένος, αναγνωρίζοντας τη Θεϊκή ιδιότητα του Ιησού, παρακαλεί να του επιτρέψει να μπει μέσα στο κοπάδι των χοίρων.

Το θαύμα γίνεται, ο Ιησούς επιτρέπει στο δαίμονα να εισέλθει στους χοίρους και αυτό το κάνει προς παραδειγματισμό των βοσκών οι οποίοι έτρεφαν παράνομα χοίρους, αφού ο Μωσαϊκός Νόμος δεν επέτρεπε την εκτροφή και την κατανάλωση χοιρινού κρέατος, διότι εθεωρείτο ακάθαρτο.

Οι Γεργεσηνοί δεν έδειξαν ευγνωμοσύνη στον Χριστό για το θαύμα της αγάπης Του. Δε ζήτησαν να μείνει κοντά τους διότι δεν είχαν αγάπη στην καρδιά τους.

Δε χάρηκαν με τη χαρά των δύο θεραπευμένων και πρώην δαιμονιζομένων. Η παρανομία και η αισχροκέρδεια τους είχε τυφλώσει πνευματικά και είχαν απομακρυνθεί ολοκληρωτικά από τον Θεό.

Έβλεπαν την εργασία τους μόνο ως βιοπορισμό και όχι σαν ευκαιρία καλοσύνης και προσφοράς. Ο Χριστός κατ’ αυτούς έπληξε τα συμφέροντά τους, αφού το κοπάδι των χοίρων δήλωνε τον πλούτο και την ευμάρεια. Η προσκόλληση στα υλικά πράγματα μαζί με τη σκληροκαρδία τους, οδήγησε στη δαιμονοποίησή τους.

Έτσι έδιωξαν τον Χριστό από κοντά τους, από τη ζωή τους. Προτίμησαν την ύλη περισσότερο από το Πνεύμα, τη φθορά περισσότερο από τη Χάρη, το χώμα περισσότερο από τον Ουρανό.

Είναι αλήθεια ότι ο Χριστός παραμένει «ο μεγάλος ξένος», αφού ο κόσμος τον εξωθεί από τη ζωή του με ποικίλους τρόπους, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να παραμένει αδύναμος, ανίσχυρος και αλύτρωτος.

Είναι αλήθεια ότι στον κόσμο κυριαρχούν τα συμφέροντα και οι κάθε λογής αντιλήψεις και μάταιες ιδεολογίες και φιλοσοφίες. Η λεγόμενη «πρόοδος» ουσιαστικά παγιδεύει τον άνθρωπο και τον οδηγεί στην πνευματική καταστροφική υποδούλωση.

Η Εκκλησία όμως ως ιατρείο αληθινό προσφέρει την πραγματική θεραπεία και την ελευθερία στον άνθρωπο, μέσω των Μυστηρίων της, που αποτελούν τα σωτήρια φάρμακα του Μεγάλου και μόνου Ιατρού των ψυχών και των σωμάτων.

Η Εκκλησία έχει τη δύναμη να πολεμήσει και να νικήσει κάθε σατανική επιρροή, όταν ασφαλώς οι άνθρωποι εργάζονται πνευματικά και ζητούν από τον Θεό να κατευθύνει τη ζωή τους, όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος: «κατευθύναι τα έργα των χειρών ημών προς τον σκοπόν της προς Αυτόν ευαρεστήσεως».

Η Εκκλησία χαρίζει την αληθινή θεραπεία στον άνθρωπο εκείνον που θα γίνει κοινωνός των Μυστηρίων της και ιδιαιτέρως του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

Αγαπητοί μου.

Αν επιθυμούμε πραγματικά τη λύτρωση και τη σωτηρία μας, ας μείνουμε δίπλα Του, κοντά Του, ενωμένοι και ας προσαρμόσουμε τη ζωή μας στο θέλημά Του.

Αν επιθυμούμε να μην κυριαρχεί στη ζωή μας ο φόβος, το σκοτάδι, η απελπισία, η ταραχή και ο πόνος, ας θρονιάσουμε στο κέντρο της καρδιάς και της ψυχής μας τον Κύριο του κόσμου και της ιστορίας.

Αν επιθυμούμε ο σύνδεσμος Ουρανού και γης να παραμένει άρρηκτος τότε ... να μη δείξουμε ποτέ την ίδια απανθρωπιά προς τους αδελφούς και την ίδια αχαριστία προς τον Σωτήρα μας ... όπως οι Γεργεσηνοί.

Πηγή:  romfea.gr