«Επιστροφή στην ειρήνη!»

 

του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, εφημ. Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου

---

Τον καθαρισμό των δέκα λεπρών, μας εξιστορεί σήμερα κατά την Ευαγγελική μας περικοπή, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ο Ευαγγελιστής Λουκάς.

Η λέπρα, μία ανίατος ασθένεια, όπου το σώμα σάπιζε και οι άνθρωποι οδηγούνταν με φρικτούς πόνους στο θάνατο. Υπάρχει ακόμα και στις ημέρες μας, όμως, πλέον είναι ελεγχόμενη και μπορεί να θεραπευθεί πλήρως.

Οι λεπροί ήταν δακτυλοδεικτούμενοι, μιας που η ασθένεια ήταν μεταδοτική και οι πάσχοντες απομονώνονταν από το σύνολο της κοινωνίας, ως μιάσματα.

Δέκα, λοιπόν, τέτοιοι άνθρωποι πλησίασαν τον Χριστό ζητώντας Του τη θεραπεία. Για ακόμη μια φορά, λοιπόν, ο πολυεύσπλαχνος Κύριός μας πόνεσε με τον πόνο των ανθρώπων και έτσι αποφάσισε να σταθεί στο πλάι τους θεραπεύοντάς τους.

Τους έστειλε στους ιερείς, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι στο να ελέγχουν τους αρρώστους διά να διαπιστώνουν αν όντως είχαν απαλλαχθεί απ’ τα σημάδια που τους ταλαιπωρούσαν και έτσι να μπορέσουν να επανενταχθούν στην καθημερινότητά των.

Έτσι και έγινε, μέχρι να φτάσουν στους ιερείς, η αρρώστια είχε εξαφανιστεί. Η λογική εξέλιξη της ιστορίας μας θα ήταν πως θα έπρεπε να επιστρέψουν και οι δέκα μαζί στον λυτρωτή Χριστό και έστω να τον ευχαριστήσουν διά το καλό που τους έκανε.

Όμως, στην πλειοψηφία τους, να μην πούμε στο σύνολο, φάνηκαν αγνώμονες. Επέστρεψε μόνο ένας από αυτούς δείχνοντας ευγνωμοσύνη και αναγνώριση στον ευεργέτη του, ενώ οι άλλοι εννιά αφού κερδίσανε αυτό που ζήτησαν, εξαφανίστηκαν σαν τους κλέφτες.

Ο Χριστός απόρησε, «οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;». Πολλοί θα απορήσουν αναρωτώμενοι, άραγε, ζητούσε την αναγνώρισή Του; ήθελε να εκτρέψει τον εγωισμό Του;

Τίποτα απ’ όλα αυτά αδελφοί, απλά έτι μία φορά, προσπαθούσε να διδάξει το δρόμο της αρετής που είναι ένας μονόδρομος με μόνη κατεύθυνση τον Ίδιο τον οδοδείκτη Κύριο και Θεό μας.

Πρέπει να κατανοήσουμε κάποια δεδομένα ώστε να μπορέσουμε να πούμε πως, ναι, είμαστε του Χριστού κατά πάντα και διά πάντα. Ποια είναι αυτά;

Πρώτο και κύριο πως ο Χριστός μάς δέχεται όλους και δεν μας κατατάσσει σε κατηγορίες. Όπως έχει δικαίωμα ένας δίκαιος να προσέρχεται κοντά Του, το ίδιο συμβαίνει και για έναν αμαρτωλό και στην προκειμένη περίπτωση για κάποιον άρρωστο.

Ας φέρουμε την ιστορία μας, λοιπόν, στο σήμερα. H Εκκλησία όλους τους δέχεται, με όποια άποψη και να έχουν, με ελευθερία πάντα και με αγάπη, όμως και με κάποιους κανόνες που επιφέρουν την ισορροπία.

Βλέπετε δεν μπορούσαν οι λεπροί να επανενταχθούν αν δεν περνούσαν από τον έλεγχο τον καθιερωμένο που γινόταν. Δεύτερον, πως η ελευθερία μας φτάνει έως εκεί που δεν καταπατά την ελευθερία του άλλου.

Δεν μπορούμε να τα έχουμε δικά μας όλα μη υπολογίζοντας τους αδελφούς μας και την κατάσταση αυτών είτε αυτή αφορά την ψυχική ή τη σωματική υγεία.

Οι κανόνες σήμερα και προσέξτε όχι της Εκκλησιαστικής ηγεσίας, αλλά του κοινωνικού συνόλου, του κράτους, επιβάλλουν όλα αυτά τα μέτρα διά την προφύλαξή μας.

Η Εκκλησία μας, λοιπόν, πράττοντας όπως θα έπραττε και ο Ίδιος ο Κύριός μας, κάνει υπακοή και κράτα τη στάση που πρέπει. Σε κάποιους φαντάζει υποτονική, στην ουσία όμως και ο χρόνος θα το δείξει, θα αποδειχθεί σοφή.

Αδελφοί μου, ο δρόμος που πορευόμαστε έχει πολλούς παραδρόμους. Ένας τα κατάφερε και επέστρεψε να ευχαριστήσει τον Χριστό, οι άλλοι εννέα χάθηκαν και οδηγήθηκαν αλλού μη καταφέρνοντας και για κακό δικό τους να αντικρίσουν το πρόσωπο του Θεού.

Μπορεί οι απόψεις μας ως προς τους κανόνες της σημερινής κατάστασης που ζούμε να διαφέρουν, όμως αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας διασπάσει και να μας οδηγήσει στους παράδρομους της απωλείας.

Ας κατανοήσουμε τη διαφορετικότητα που υπάρχει μεταξύ μας και όλοι μαζί ενωμένοι να προσηλωθούμε στο κοινό σημείο αναφοράς και συνάμα σωτηρίας μας, τον Χριστό.

Κοιτάζοντας και υπερτονίζοντας μόνο τα δικά μας θέλω, δεν πρόκειται ούτε εμείς να επιστρέψουμε σε Εκείνον όσες δωρεές και να μας έχει προσφέρει, ενώ, εστιάζοντας στην προσπάθεια της εν Χριστώ φιλαδελφίας και κάνοντας υποχωρήσεις μικρές αλλά σημαντικές, όλοι μαζί θα προστρέχουμε και θα επιστρέφουμε στην πάντα ανοιχτή, γεμάτη αγάπη αγκαλιά του πρεσβευτού της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, Ιησού Χριστού.

Αμήν

Πηγή:  romfea.gr