Να μην φοβάσαι ότι τελειώνει η ζωή αλλά που εσύ δεν άρχισες ακόμη να ζεις.

 

 

π. Λίβυος

Το αμάξι της πήγαινε μπροστά. Σε ένα στένεμα του δρόμου την είδαμε να πατάει απότομα φρένο και να στρίβει δεξιά. Κατέβηκε, έσκυψε στο δρόμο. Σε λίγο κρατούσε στα χέρια της ένα σκαντζόχοιρο χτυπημένο. 

Μας κοίταξε και είπε, «συγνώμη που σταμάτησα απότομα….».Πήρε αγκαλιά τον σκαντζόχοιρο τον έβαλε στο αμάξι και έφυγε για να τον περιθάλψει.

Αυτή η κοπέλα ανήκει ήδη στον παράδεισο. Έχει αυτό που ο άγιος Πορφύριος ζητούσε από τους Χριστιανούς, «να είστε ευαίσθητοι, να είστε ποιητές. 

Η ψυχή του χριστιανού πρέπει να είναι λεπτή, να είναι ευαίσθητη, να είναι αισθηματική, να πετάει, όλο να πετάει, να ζει μες στα όνειρα. Χοντροκομμένες ψυχές δεν θέλει κοντά του ο Χριστός...".

Πολλοί με ρωτάνε, τι σημαίνει Ανάσταση στην καθημερινότητα μας; Ορίστε τι σημαίνει, να απαντάς στο θάνατο με ζωή. Στο σκοτάδι να ανάβεις φως. Στην μιζέρια να δίνεις ελπίδα. Στο πόνο να προσφέρεις ένα χέρι να πιαστεί ο άλλος, στην απελπισία να γίνεσαι όλος μια αγκαλιά.

Ο Χριστός δεν Αναστήθηκε για να περιμένουμε πότε θα πεθάνουμε να τον συναντήσουμε. Τον συναντάμε από τώρα, στο παρόν της κάθε ημέρας μας.

Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι λατρεία του θανάτου και άρνηση της ζωής. Είναι η δόξα και χαρά της ζωής.
Η Ανάσταση δεν είναι αιώνια σύνταξη. Αλλά ζωή, κίνηση, πράξη, αγάπη, δόσιμο, νιάξιμο, φως και έρωτας.

Ανάσταση σημαίνει να γεύεσαι τώρα αυτό που έρχεται αύριο. Να ακυρώνεις όσο μπορείς την δύναμη του θανάτου. Να τον νικάς με απλές κινήσεις, επιλογές και αποφάσεις κάθε στιγμή και ώρα. Κάθε μερα. Να δίνεις ανάσες ζωής, να χαίρεσαι, να αγαπάς και να αγαπιέσαι, να δημιουργείς μικρούς παραδείσους, στο σπίτι, στην δουλειά στις σχέσεις σου. Να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις το δώρο της ύπαρξης. Η καλύτερη απάντηση στο θάνατο είναι να ζεις.

Να μην φοβάσαι ότι τελειώνει η ζωή αλλά που εσύ δεν άρχισες ακόμη να ζεις.