Στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, που τιμούμε σήμερα,
"χρωστάμε" και τον Άγιο Παΐσιο.
Τον βάπτισε στα Φάρασα λίγο πριν την προσφυγιά
και τον ονόμασε Αρσένιο, για να αφήσει, όπως είπε,
"καλόγερο στο πόδι του".
Και στον Άγιο Παΐσιο χρωστάμε τη γνωριμία με τον Άγιο Αρσένιο,
αφού εκείνος συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία για το νονό του,
έγραψε το Βίο και τα θαύματά του, έκανε την Ανακομιδή του
και συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να αναγνωριστεί ως Άγιος
ο π. Αρσένιος Χατζη-εφεντής από το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας.
Ο Άγιος Αρσένιος αξιώθηκε, λίγο πριν την κοίμησή του,
να δει την Παναγία μας και να μεταφερθεί νοερά στο Άγιον Όρος του Άθωνος.
Ένα μόνο στοιχείο να πω ακόμα...
Όταν ο Άγιος Αρσένιος ήθελε να μιλήσει στο Θεό
για όποιο σοβαρό θέμα έπρεπε, ύψωνε τα χέρια στον Ουρανό
και έβγαζε την κραυγή: "Θεέ μου!".
Αυτό καταγράφεται επίσημα και μεταφέρθηκε άψογα
και στην τηλεοπτική σειρά που είδαμε τον περασμένο χειμώνα.
Ας κρατήσουμε κάτι από τον Άγιο, που τόσα θαύματα έκανε εν ζωή,
αλλά και μετά θάνατον, με τη χάρη του Θεού.
Ας κρατήσουμε την κραυγή! Ναι, την κραυγή!
Να μιλάμε στο Θεό. Είναι Ο Πατέρας μας!
Να μιλάμε και να ζητάμε όσα είναι για ωφέλεια της ψυχής μας.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου