Εικόνες από τα παλιά.

 

Στην διαδικτυακή μου περιπλάνηση, "έπεσε" μπροστά μου αυτή η εικόνα. Πόσες μνήμες ξύπνησε!! Μια τέτοια είχαν οι παππούδες μου.
Η γιαγιά πάντα να την γεμίζει ξύλα και μέσα στο μικρό δωμάτιο η θερμοκρασία να αγγίζει αυτή της ερήμου Σαχάρα. Ένα δωμάτιο χωρίς πολλά - πολλά, αλλά με τόση αγάπη. Τα δε φαγητά που έψηνε σε αυτή η γιαγιά, καλύτερα και νοστιμότερα. 

Ο παππούς, αφού καθάριζε πορτοκάλια για εμάς, έβαζε τις φλούδες τους πάνω στη σόμπα και πλημμύριζε ο τόπος από την μυρωδιά τους.

Τα χειμωνιάτικα βράδια, στις γιορτές των Χριστουγέννων, η σόμπα ήταν το σημείο αναφοράς. Χωρίς τηλεόραση και χωρίς διαδίκτυο τότε, καθόμασταν δίπλα της, κουρνιασμένες στην αγκαλιά του παππού και περιμέναμε τις ιστορίες και τα παραμύθια του. 

Δεν ήταν μορφωμένος, αλλά είχε μια απίστευτη απλότητα, αστείρευτο χιούμορ και τη συγκαταβατικότητα των ανθρώπων που δούλεψαν και "χτυπήθηκαν" πολύ από τη ζωή.
Για μένα αυτά ήταν τα πιο όμορφα Χριστούγεννα!!! Γιατί ήταν οι άνθρωποι που τα έκαναν ωραία και η αγάπη που γέμιζε την καρδιά μου!!