Μέχρι πότε θα σε ανέχομαι; Ω πόσο βαρύς και προσβλητικός ακούγεται τούτος ο λόγος! Αν προέρχεται ιδιαίτερα από οικείο σου πρόσωπο. Φανερώνει αγανάκτηση…μια μακρά περίοδο ανοχής…
Και συλλογίζεσαι και στενοχωριέσαι και προσπαθείς να κατανοήσεις το τι δεν πήγε καλά και έκανες το αγαπημένο σου πρόσωπο να φτάσει σε αυτό το οριακό σημείο.
Βέβαια,
μπορεί και αυτός ο λόγος διόλου να μην σε προβληματίσει και να
αγνοήσεις αναισθήτως και να συνεχίσεις στην ίδια πορεία, αταλάντευτα
και αμετανόητα. Τι γίνεται όμως αδελφοί μου αν αυτός ο λόγος βγει μέσα
από τα άχραντα χείλη του Χριστού μας;
… ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;…( Ματθ.ιζ΄,17).
Αλήθεια
αδελφοί μου έχουμε συναισθανθεί ποτέ μας ότι όταν ομιλεί ο Κύριος στο
Ευαγγέλιό Του, δεν ομιλεί στο τότε και στον Καιρό εκείνο, αλλά στο
τώρα και στον καθένα από εμάς προσωπικά; Ότι δεν υπάρχει ούτε μια λέξη
από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης ή στο σύνολο των 76 της Αγίας
Γραφής που να μην έχει μια συνταρακτική επικαιρότητα;
Μα την αλήθεια, είναι τόσο σύνηθες ιδίως στις θεοστυγείς μας μέρες, να ακούμε τον λόγο του Θεού, να τον κοινολογούμε και εμείς οι ίδιοι μεταδίδοντάς τον, αλλά να μην περνάει καν απ το μυαλό μας ότι ο Κύριος εν προκειμένω εκείνο το ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; το απευθύνει σε ΕΜΑΣ! Να νιώσουμε πόσο ασήμαντοι είμαστε μπροστά Του!
Πόσο ανίσχυροι να θεραπεύσουμε και να θεραπευθούμε με τις δικές μας δυνάμεις! Μόνο ο Χριστός μας θεραπεύει! Εκείνος επιτάσσει και εκβάλλει τα ακάθαρτα και μιαρά . Εκείνος ο Υιός του Θεού του Ζώντος, αποδιώχνει ιούς, ασθένειες και τα φαινομενικά ανίατα…Κυρίως την φοβία που ενίοτε συντρέχει …
Εν κλίνη νυν ασθενών κατάκειμαι και ουκ έστιν ίασις τή σαρκί μου, αλλ' η Θεόν και σωτήρα του κόσμου και τόν λυτήρα των νόσων κυήσασα, σού δέομαι τής αγαθής, εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.
Ακούγεται στην Παράκληση της Παναγίας μας. Ειλικρινά όμως, έχουμε την ελπίδα μας και την καταφυγή εμπιστευμένες ολόκαρδα στον Τριαδικό Θεό ή κι αυτό το διαστρέφουμε; Ένας μόνο λύνει τα δεσμά των νοσημάτων! Ένας ανασηκώνει τον πεσμένο από την αμαρτία άνθρωπο! γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη …πώς το άλλαξες αυτό που δεν σταματάς να ψέλνεις μόνο με τα χείλη και όχι με την καρδιά σου;
Πως διέστρεψες έτσι τούτη την αλήθεια μεταλάσσοντάς την σε ψέμα;
(Ρωμ.α΄, 25) Στις Πράξεις των Αποστόλων άλλη μια… επίκαιρη αναφορά:
….καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα(
Πραξ.κ΄,30).
Όσοι σταμάτησαν να θεωρούν τον Θεάνθρωπο
Ιησού ως Κυριεύοντα Ζωής και θανάτου, όσοι την πάσαν ελπίδα τους την
αναθέτουν αποκλειστικά και μόνο στην πολύτιμη μα εσχάτως ειδωλοποιημένη
επιστήμη, στην λογική και στους Υιούς των ανθρώπων, διαστρέφουν
σφόδρα το παντοδύναμο του Σωτήρος .
Και είτε απαξιώνουν και εκδιώκουν
τον Χριστό, είτε τον θεωρούν και Εκείνον ως μια επικουρική κάποια λύση,
σε όσα με αυθεντία και νοσούσα διάνοια προκρίνουν ως θεραπεία και
σωσμό. Και εμείς, αντί να εμπιστευθούμε τον Ελευθερωτή των ψυχών και
των σωμάτων, φυλακιζόμαστε σε μια αυτάρεσκη αυτοδικαίωση, δουλοπρεπώς,
άβουλα και ασύνετα, υποτασόμενοι σε ο,τι το Αντίχριστο και επηρμένο.
Άπιστοι και διεστραμμένοι, συνεχίζουμε απαθώς να ακούμε τον Κύριο:
ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;…
Εμείς ας απαντάμε : Παράτεινον…γένοιτο Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ' ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ Σέ…
Νώντας Σκοπετέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου