Θὰ σοῦ ξαναγράψω ποίημα
ἀνήμερα τῆς πενταετοῦς θανῆς σου
ποὺ τὴν ἔζησες σὰν κοίμηση
ὄντως Κυριακάτικη
"ναυάγιο πλησμονῆς" ἀπὸ χαρά, ἐσύ,
μέσα στὰ χιόνια τοῦ Γενάρη.
Σὰν ἀνόρθωση σωτήρια
ἀπὸ τοὺς λειμῶνες τῶν καθημέραν θλιβερῶν
ποὺ τὰ ἔπαιρνες στενάζοντας στὸ κομποσχοινάκι σου
στὸ δῶμα σου τὸ ταπεινὸ καὶ ἀπέριττο
ἀλλὰ συνάμα τὸ τόσο πλατύ,
νύχτες ἀτέλειωτες στεναγμῶν καὶ δακρύων...
Ἀκουγόσουν μαθές...
Κάτι σὰ νὰ μᾶς ἔλεγες μέσες ἄκρες
ἀλλὰ καὶ πάλι καὶ πάντα
λαμπερὸν σὲ παρέδιδε ἡ θεία Λειτουργία στὰ χέρια μας
ὁλόφωτο Παιδί,
μὲ ἐπουλωμένες τὶς πληγές σου
νὰ διώχνεις τὰ δικά μας σκότη!
Δεσπότη μου!
Εἴπαμε, τα παιδιά σου, μὲ ἀφέλεια κοσμικὴ
"Ποτὲ τὴν Κυριακὴ"
ἔτσι πάλι, νὰ μὴ λυπηθούμε
( νομίσαμε πὼς βλέπουμε κινηματόγραφο... )
Ἐσὺ ὅμως κι ὅταν ἤσουν, εἶχες φύγει
καὶ τώρα ποὺ ἔφυγες ἤσουν καὶ εἶσαι,
ἑν ἑτέρᾳ μορφῇ...
Πόσα καὶ πόσα πλέον δὲν θὰ σοῦ ψιθυρίζει
ἐξαίσια φωτεινὰ μυστικὰ
ὁ Κύριος τῶν πενήτων
τῶν παρακατιανῶν καὶ ἐξουθενωμένων
τῆς ἀγάπης Του ραβασάκια γλυκά;
Εὐχαριστοῦμε γιὰ τὰ πολλὰ ποὺ δὲν μᾶς στέλνεις
-σὲ ὦτα μὴ ἀκουόντων-
μά, καὶ γιὰ τὰ ἐλάχιστα ἐκεῖνα
πού, μικρὲς σταλαγματιὲς βάμματος μᾶς στάζεις
ὅταν σοῦ παραπονιόμαστε -φορὲς- οἱ μικρόψυχοι!
Αρχιμ. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου