Για την αγάπη.

 

Για την αγάπη μας μἰλησε σήμερα ο Χριστός μας….
Ίσως η πιο ταλαιπωρημένη και χιλιομασκαρεμένη
λέξη που καθημερινά χρησιμοποιείται….
Ζούμε σε μπερδεμένες καταστάσεις….
Ταυτίζουμε την αγάπη
με την ανταπόκριση του άλλου στα θέλω μας……
Κάποτε πρέπει να πάψουμε
να μαδάμε μαργαρίτες(μ’ αγαπάει…..δεν μ’ αγαπάει…)
Ξέρεις……δεν έχουμε καταλάβει ότι
η ψυχή δεν χωράει σε καμιά καρδιά ανθρώπινη!!!
Μονάχα η αγάπη του Θεού είναι αυτή
που μπορεί να γεμίσει την ανθρώπινη ύπαρξη….
Δεν σου κάνει εντύπωση πως οι άνθρωποι του Θεού
που ενώ(ανθρωπίνως) δεν πήραν αγάπη,
τουναντίον η ζωή τους κερνούσε διαρκώς πίκρες
έβγαζαν μια γλυκύτητα…..σαγηνευτική….
Και μάλιστα όχι μόνο δεν τους πείραζε
που δεν τους αγαπούσαν αλλά και την τοξικότητα μερικών
η αγαπώσα καρδιά τους, σαν φίλτρο την μεταποιούσε στο
‘’δεν πειράζει….δεν γνωρίζουν… είναι πονεμένοι…’’
κι η αγκαλιά τους χωρούσε τους πάντες….

Αχ…..δεν αφήσαμε
την αγάπη του Θεού να μας διδάξει
και μείναμε ‘’μετεξεταστέοι’’…..
Αφήσαμε πεινασμένη την ψυχή μας
και ψάχνει η άμοιρη στα σκουπίδια των παθών….
Έλεγε κάποιος προσευχόμενος:
''Θεέ μου βοήθα με
όπως αγάπησα την αμαρτία
και Σένα να αγαπήσω!''......
Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας τούτη
εάν ακούγαμε κείνο που
μας που λέει ο αββάς Δωρόθεος:
‘’ Υποθέστε ότι ο κόσμος είναι ένας κύκλος,
το μέσο του κύκλου είναι ο Θεός,
και οι ακτίνες του κύκλου
από την περιφέρεια προς το κέντρο
είναι οι δρόμοι,
δηλαδή οι τρόποι ζωής των ανθρώπων.
Όσο πλησιάζουν προς το κέντρο,
επιθυμώντας να πλησιάσουν τον Θεό,
ανάλογα με τον ρυθμό που προχωρούν,
πλησιάζουν και τον Θεό και μεταξύ τους.
Με τον ίδιο τρόπο εννοείστε και τον χωρισμό
γιατί όταν απομακρύνονται
από το κέντρο του κύκλου
και στρέφονται προς τα έξω,
απομακρύνονται από τον Θεό
και φυσικά και μεταξύ τους’’. 

 

Ioannis Papadimitriou