Η Εκκλησία ως μητρική αγκαλιά. . .

 

Τά “όχι” της εκκλησίας δεν είναι οι απαγορεύσεις μιας κακιάς μητριάς, αλλά η προστασία μιας θυσιαστικής μητέρας γεμάτη αγάπη. 

Οι απαντήσεις σε όλα μας τα “γιατί” είναι: “Διότι σε αγαπώ”. Και τις απαντήσεις δεν τις δίνει η Εκκλησία ως θεσμός, αλλά ο Χριστός ως πρόσωπο. 

 

Στην Εκκλησία η αγάπη δεν είναι ένας αόριστος συναισθηματισμός που νιώθεις μέσα σου αλλά είναι ο Χριστός ως πρόσωπο και σχέση.

«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή, » (Ιωαν. ιδ’ 4-8). Αυτό που νιώθεις ως αγάπη είναι η αίσθηση από την ακτίνα του ήλιου της δικαιοσύνης που είναι ο Χριστός. Αγάπη χωρίς ελευθερία, δικαιοσύνη, αλήθεια και
ζωή είναι απλά μια απάτη.

Η Εκκλησία μοιάζει με μια μητέρα που πάει το παιδί της στο πάρκο και του λέει : “Πήγαινε να παίξεις και να χαρείς αλλά να σε βλέπω”. Να σε βλέπει όχι με την έννοια του χωροφύλακα, αλλά για να μπορεί αν επέμβει άμεσα σε κάτι άσχημο που μπορεί να σου συμβεί. 

Η απάντηση της Εκκλησίας στην πτώση και στην αμαρτία δεν είναι καταδίκη και ισοπέδωση, αλλά αγκαλιά και θεραπεία.

Το να γίνεις από δαίμονας άγιος και το αντίστροφο είναι πολύ εύκολο και τις μάχες οφείλουμε να τις δίνουμε καθημερινά. Μέσα στην εκκλησία μαθαίνουμε να δαμάζουμε τον εαυτό μας. Πτώσεις, λάθη και αμαρτίες θα υπάρξουν. Το θέμα είναι να μη μείνεις εκεί. Αν μείνεις θα διαλυθείς, αν σηκωθείς θα προχωρήσεις.

π. Σπυρίδων Σκουτής

Πηγή:  euxh .gr