Ιστορικές Μνήμες ΕΟΚΑ 1955-1959

  

Στις 26/10/1954, ο Γ. Γρίβας Διγενής υπερνικά τους δισταγμούς των παραγόντων και αποχαιρετά τη σύζυγό του Κική, και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στα απομνημονεύματα του:

“…με εφόδια μόνο την ΠΙΣΤΙΝ ανέλαβα το μεγαλύτερο εγχείρημα της ζωής μου, το οποίον, με την βοήθειαν του Θεού, απέδειξε τας υπερόχους εθνικάς αρετάς που κοσμούν τον Ελληνικόν Κυπριακόν Λαόν…”
και παρακάτω σημειώνει

“ Το ημερολόγιον μου το έκλεισα με αυτήν την φράσιν “Ο Θεός βοηθός…. Αναχωρώ με πίστιν και θάρρος….”
Αναχωρεί ατμοπλοϊκά από Πειραιά προς Ρόδο. Εκεί επιβιβάζεται στο ιστιοφόρο “ΣΕΙΡΗΝ” και μετά από περιπετειώδες ταξίδι αποβιβάζεται νύκτα, στις ακτές της Χλώρακας, στις 10 Νοεμβρίου 1954, οπου τον ανέμενε ομάδα αγωνιστών.

Περιγράφει το μέλος της ομάδας αγωνιστής Νικόλας Γ. Μαυρονικόλας:

“…….είδαμε να κατεβάζουν βάρκα και να μπαίνουν μέσα ορισμένα άτομα. ….Η βάρκα έμεινε 3-4 μέτρα από την ξηρά, Εμείς προχωρήσαμε προς την βάρκα. Μπήκαμε μέσα στο νερό για να βοηθήσουμε τους επιβάτες να αποβιβαστούν. …Εγώ βοήθησα κάποιον να αποβιβαστεί. Τον επήρα στην αγκαλιά μου για να μην πατήσει μέσα στο νερό.

Το άτομο αυτό ήταν ο Διγενής…” και στη συνέχεια περιγράφει ένα εκπληκτικό περιστατικό.

“…….. Μπήκαμε σε μια περιοχή με δέντρα.
Σε μια στιγμή ο Διγενής μας είπε: ¨”Σταματήστε λίγο να ξεκουραστείτε”. Κάτσαμε κάτω από μια μεγάλη ελιά. Ο Διγενής πήρε το παγούρι του και ήπιε λίγο νερό. Στη συνέχεια μας πρότεινα να πιούμε, όποιος ήθελε νερό από την Ελλάδα. Πήραμε ένας – “ένας το παγούρι και ήπιαμε από λίγο νερό.. Σίγουρα δεν ήταν για να ξεδιψάσουμε, να σβήσουμε τη δίψα μας. Ήταν κάτι άλλο. Έμοιαζε σαν το μυστικό δείπνο, ήταν κάτι σαν θεία κοινωνία. Αυτό που νοιώσαμε ήταν ο πόθος μας για λευτεριά, για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα…”

(βλ. Νικόλα Γ. Μαυρονικόλα “Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΟΥ”)