«Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει»

  

 

Μιὰ ἐνδιαφέρουσα παρατήρηση ἔχουμε στὴν «Κλίμακα» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτη, ὁ ὁποῖος λέει: «Μερικοὶ ἄνθρωποι, δὲν ξέρω γιατί, ἔχουν ἔμφυτες κάποιες ἀρετές· τοὺς εἶναι εὔκολη ἡ πραότητα, τοὺς εἶναι εὔκολη ἡ ἐγκράτεια, τοὺς εἶναι εὔκολη ἡ ὑπομονή. Ἀντίθετα, ἄλλοι δυσκολεύονται πάρα πολὺ νὰ τὰ ἀποκτήσουν αὐτά.
Ἐγὼ ὅμως παραδέχομαι», συνεχίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης, «αυτούς ποὺ δὲν ταιριάζει ὁ χαρακτῆρας τους μὲ αὐτὸ καὶ ἀγωνίζονται, αὐτοὺς δηλαδὴ ποὺ ἀγωνίζονται ἐνάντια στὸν χαρακτῆρα τους· διότι οἱ ἄλλοι δὲν κουράστηκαν καθόλου γι’ αὐτό, ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ ἀγωνίζονται ἐνάντια στὴν φύση τους, πραγματοποιοῦν τὴν φράση τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτὴν (Μάτθ. 11:12)».
Δὲν ἀρκεῖ λοιπὸν ἡ ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση κάποιας ἀρετῆς, γιὰ νὰ ὀνομαστεῖ κάποιος «πνευματικὸς ἄνθρωπος».
Ἔλεγε ἕνας Ἁγιορείτης γέροντας τῆς ἐποχῆς μας στοὺς ἀδελφοὺς μιᾶς μονῆς: «Μὴ μοῦ λέτε πόσες μετάνοιες ἢ πόσο αὐστηρὲς νηστεῖες κάνετε. 

Πέστε μου, πόσο μπορεῖτε νὰ καταλάβετε τὸν πόνο τοῦ ἀνθρώπου ποὺ σᾶς ἐπισκέπτεται· πόσο μπορεῖτε νὰ τὸν ἀλαφρώσετε καὶ νὰ τοῦ δείξετε τὸν δρόμο γιὰ τὸν Θεό».
Τὸ κριτήριο γιὰ τὸν γέροντα αὐτὸν ἦταν ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη, λένε οἱ πατέρες, εἶναι ἡ μόνη ἀρετὴ ποὺ θὰ ἐπιβιώσει στὰ Ἔσχατα, στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅταν δηλαδὴ θὰ βλέπουμε τὸν Θεὸ πρόσωπο πρὸς πρόσωπο καὶ καμία ἄλλη ἀρετὴ δὲν θὰ χρειάζεται: οὔτε πίστη οὔτε ὑπομονή οὔτε ἐγκράτεια.

«Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α’ Κόρ. 13:8), εἶναι αἰώνια.
Κι αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ αἰωνιότητά της ὀφείλεται στὸ γεγονὸς, πὼς ἡ ἀγάπη ἀποτελεῖ τὴν ἴδια τήν οὐσία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πνευματικότητα συνεπῶς , τὸ κριτήριο δὲν εἶναι ἡ κατάνυξη οὔτε ἡ ἐξαΰλωση οὔτε ἡ ἀπομόνωση οὔτε τὰ δάκρυα καθ’ ἑαυτά.
Τὸ κριτήριο εἶναι ἡ ἀγάπη, κι ὅλα τὰ ἄλλα ὑπάρχουν γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν τὴν ἀγάπη.
Πῶς μπορεῖ κάποιος νὰ ἀγαπήσει τὸν διπλανό του, ἂν δὲν συνειδητοποιήσει τὴ δική του προσωπικὴ ἀθλιότητα, ἂν δὲν ἐξέλθει ἀπὸ τὴν αὐταπάτη, πὼς αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι ὁ πιὸ σπουδαῖος στὶς σχέσεις του;
Νὰ λοιπὸν τί χρειάζεται ἡ κατάνυξη: νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ φτάσουμε στὴν ἀγάπη.
Ἂς σταματήσουμε ἐδῶ, ἐπισημαίνοντας ἐν κατακλεῖδι καὶ μὲ ἔμφαση, πὼς ἡ μόνη ἀληθινὴ πνευματικότητα, αὐτὴ ποὺ θὰ βάλει τὸν ἄνθρωπο στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, αὐτὴ ποὺ θὰ ἀναδείξει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τὸν 21ο αἰῶνα, εἶναι ἡ πνευματικότητα τῆς ἀγάπης.

+Πατήρ Θερμός Βασίλειος