ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Γράφει ο Ηγούμενος της Μονής Μαχαιρά και Επίσκοπος Λήδρας Επιφάνιος

 

 

Σήμερα οι άνθρωποι έχουν διδαχθεί να είναι αυτάρκεις, να γνωρίζουν πολλά αλλά αγνοούν τα ουσιώδη, πράττουν μόνο τα απαραίτητα και εκείνα με το ζόρι, έχουν τρομερή αυτοπεποίθηση αλλά καμία θεοπεποίθηση, διεκδικούν το δικαίωμά τους πατώντας επί πτωμάτων, καταθέτουν την άποψή τους με θεμιτά ή και αθέμιτα μέσα επιβάλλοντάς την, επιμένουν να γίνει το θέλημά τους, κάνουν ό,τι θέλουν αγνοώντας τους πάντες, "σέβονται" τον εαυτό τους αλλά δεν σέβονται τον συνάνθρωπό τους, τον κάθε πλησίον τους, πάντοτε μένουν ανικανοποίητοι έστω κι αν τα έχουν όλα, δείχνουν πως χαίρονται αλλά αυτό είναι πρόσκαιρο και φευγαλέο και στην πραγματικότητα δεν χαίρονται με τίποτε, λένε ότι τα έχουν όλα αλλά η καρδιά τους είναι κενή, κυκλοφορούν στο διάστημα αλλά ανάπαυση δεν βρίσκουν, ψάχνουν με το μικροσκόπιο και το αστεροσκόπιο - διόπτρα για να βρουν τον Θεό και ενώ ο Θεός είναι μπροστά τους δεν τον βλέπουν, θέλουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και ενώ το πρόβλημα είναι μέσα τους, μέσα στην καρδιά τους, αιτιώνται τους πάντες. Τί τραγικό φαινόμενο!!! Αυτή η πραγματικότητα επιβεβαιώνει τον Απόστολο Παύλο που έγραψε στην προς Ρωμαίους Επιστολή του: "Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;" (Ρωμαίους ζ', 24).

 Αυτή η πραγματικότητα κάποιους αφήνει απαθείς, οι οποίοι ακολουθούν το ρεύμα του ποταμού της κατρακύλας με αναισθησία νου και καρδίας. Άλλους τους ευαισθητοποιεί με μεγάλη ανησυχία. 

Όσοι ευαισθητοποιούμαστε στεκόμαστε μπροστά στο τραγικό αυτό φαινόμενο της ύπαρξής μας και απορούμενοι διερωτόμαστε: πού βρίσκεται η λύση στο αδιέξοδο της υπαρξιακής μας κατάστασης; και ακούμε στο βάθος της καρδιάς μας την απάντηση: "γνώθι σαυτόν".

Αυτός ο λόγος είναι ένα σοφό αρχαιοελληνικό λόγιο και σ’ αυτό το λόγιο βρίσκεται η απάντηση και η λύση στο αδιέξοδο της υπαρξιακής μας κατάστασης. Διότι αυτό που πραγματικά στερούμαστε σήμερα είναι η καρδιακή ταυτότητα. 

Έχουμε εθνική ταυτότητα, τις τελευταίες δεκαετίες έγινε πλαστική για να μην χαλάει εύκολα, αλλά καρδιακή και συνειδησιακή ταυτότητα δεν έχουμε, τη στερούμαστε.

Γι’ αυτό αγόμαστε και φερόμαστε σαν την καλαμιά στον κάμπο στο φύσημα του αέρα, γι’ αυτό ψάχνουμε πρότυπα, γι’ αυτό ψάχνουμε άνθρωπο που να μας κατανοήσει και να μας εμπνεύσει και να μας καθοδηγήσει, γι’ αυτό αποδεχόμαστε με πολλή ευκολία όποιον μας προβάλλουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. 

Γι’ αυτό οργανωμένα σύνολα με σχεδιασμό και πρόγραμμα επιδιώκουν να μας προβάλλουν και να μας πλασάρουν τους υπ’ αυτών χειραγωγούμενους, ανθρώπους που εξωτερικά τους έστησαν την επιτυχία και την προβάλλουν για να θαμπώσει αλλά εσωτερικά υπάρχει μεγάλο κενό, πλήρης αποτυχία, αποτυχία με τον εαυτό τους και αποτυχία με τον Θεό.

Εκείνο που μας χρειάζεται είναι η καρδιακή ταυτότητα, ειδικά για μας τους Έλληνες. Και λέω Έλληνες και εμάς τους Κυπρίους, διότι Ἕλληνας δὲν εἶναι ὁ κάτοικος τῆς Ἑλλάδας, ὁ Ἑλλαδίτης, ἀλλὰ Ἕλληνας εἶναι ὁ βαθιὰ θρησκευόμενος καὶ κοινωνικὰ πολιτισμένος ἄνθρωπος. Ἕλληνας εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ὅλα τὰ ἀνήγαγε στὴ σφαίρα τοῦ Θείου καὶ σὲ ὅλα τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἄγγιξε καὶ κατέλαβε τὴν τελειότητα. Καὶ ὅταν ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ὅλα τὰ ἐμβάπτισε καὶ τὰ ὑποστασίασε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ἐνχριστοποιώντας τα. 

Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἐνχριστοποιημένος Ἕλληνας εἶναι ὁ Ρωμιὸς καὶ ἡ Ρωμιοσύνη εἶναι ἡ ἐνχριστοποιημένη φιλοσοφία, εἶναι ἡ ἀποκεκαλυμμένη Θεία Πίστη ποὺ μᾶς τὴν παρέδωσαν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ οἱ Ἅγιοί μας Πατέρες. Πρῶτοι ἐξ αὐτῶν ἦταν ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας, ὁ ἱδρυτὴς καὶ προστάτης τῆς Ἁγιωτάτης μας Ἐκκλησίας ἐν Κύπρῳ καὶ δεύτερος ὁ Μέγας ἐν Ἱεράρχαις Ἐπιφάνιος, ὁ πρόεδρος τῆς Κωνσταντίας καὶ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου. Ἐσχάτως, ἐπακολουθώντας στὰ ἴχνη τῶν δύο προαναφερθέντων καὶ ὅλων τῶν ὑπολοίπων διαφυλάσσοντας τὴν Πίστη τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ διασφαλίζοντας τὴ Ρωμιοσύνη τῶν Κυπρίων, ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανὸς τὸ 1821.

Λοιπόν, ἡ Ρωμιοσύνη, ὡς ἡ ἀποκεκαλυμμένη Θεία, Ἱερὰ καὶ Ἁγία Πίστη καὶ πεφυλαγμένη στὴν Ὀρθόδοξή μας Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, δὲν εἶναι ἁπλᾶ καταχωρισμένη στὸ DNA μας, στὸ DNA τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ εἶναι αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ εἶναι μας, αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ DNA μας, αυτή η ίδια η ταυτότητά μας, καὶ ἐμεῖς δεν εἴμαστε μόνο κάποια ἀπὸ τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ πιὸ ἀγαπημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. 

Καὶ αὐτὸ τὸ ἔχουμε καὶ τὸ ἀπολαμβάνουμε λόγῳ τῶν Ἁγίων μας Πατέρων καὶ τῆς Παναγίας μας. Διότι τὸ νησὶ μας εἶναι καὶ λέγεται Νῆσος τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων.

Καὶ ἐὰν αὐτὸς ὁ λαὸς ἀκόμα ὑπάρχει μετὰ ἀπὸ τόσους κατακτητές, εἶναι διότι πολλοὶ ἄνθρωποι κρατοῦν ζωντανὴ τὴ Ρωμιοσύνη στὴν καρδιά τους, κρατοῦν ζωντανὴ τὴν ταυτότητά τους στὴν καρδιά τους, γονατοῦν καὶ προσκυνοῦν τὸν Ἀληθινὸ Θεὸ τῶν Πατέρων ἡμῶν καὶ μὲ τὰ δάκρυά τους, τοὺς ἱδρῶτες καὶ τὰ αἵματά τους ἐπισποῦν τὴν Ἀγάπη Του γιὰ ὅλο τὸν λαὸ καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.

Ας διαφυλάξουμε κι εμείς την ταυτότητά μας στην καρδιά μας, ας διαφυλάξουμε κι εμείς την Ρωμιοσύνη μέσα στα σπλάχνα μας, ας τιμήσουμε τους Αγίους Πατέρες μας μιμούμενοι αυτούς στην αρετή, ώστε να μεταλαμπαδεύσουμε στις επερχόμενες γενιές το περιεχόμενο της δικής μας ταυτότητας.

Γι’ αὐτό, εν κατακλείδι, πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις πρέπει τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, τῷ Θεῷ τῶν Πατέρων ἡμῶν, το περιεχόμενο της καρδίας μας και της ταυτότητάς μας, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.