Σε μια εποχή που τα Χριστούγεννα μετριούνται σε σακούλες αγορών και φωτάκια βιτρίνας, αξίζει να σταθούμε για λίγο και να αναρωτηθούμε: τι πραγματικά γιορτάζουμε;
Είναι άραγε οι γιορτές μια ακόμη στάση στην κατανάλωση ή μια ευκαιρία επιστροφής στον εαυτό μας;
Κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο. Βιαστικά ψώνια, προγραμματισμένα τραπέζια, τυπικές ευχές, χαμόγελα που φοριούνται σαν μάσκες. Και όμως, μέσα σε όλον αυτόν τον θόρυβο, η σιωπηλή ουσία των Χριστουγέννων χάνεται.
Η Γέννηση μετατρέπεται σε διακόσμηση και το φως σε λαμπάκι που
σβήνει μόλις τελειώσουν οι γιορτές.
Τα Χριστούγεννα,
όμως, δεν είναι παράδοση προς κατανάλωση είναι πρόσκληση προς
μεταμόρφωση.
Είναι μια ευκαιρία να κατεβάσουμε τις άμυνες του εγωισμού μας και να κοιτάξουμε τον άλλον όχι ως δεδομένο, αλλά ως δώρο.
Να
αφήσουμε χώρο στην καρδιά μας για συγχώρεση, ταπείνωση, αγάπη χωρίς
όρους.
Ίσως το πιο αληθινό χριστουγεννιάτικο δώρο δεν
τυλίγεται σε χαρτί. Ίσως είναι ένα τηλεφώνημα που αναβάλαμε χρόνια, μια
συγγνώμη που μας βαραίνει, μια αγκαλιά που στερήσαμε από φόβο ή
περηφάνια.
Εκεί αρχίζει η γιορτή. Όχι στο τραπέζι, αλλά στην καρδιά.
Τα πνευματικά Χριστούγεννα δεν κάνουν θόρυβο. Γεννιούνται αθόρυβα, όταν αποφασίζουμε να καθαρίσουμε τη σκέψη μας από πικρίες, να αποχωριστούμε τα βάρη του παρελθόντος και να επιτρέψουμε στο φως να κατοικήσει μέσα μας. Όπως τότε, στη φάτνη, μακριά από τη λάμψη και τη δύναμη του κόσμου.
Αυτά
τα Χριστούγεννα μπορούν να είναι διαφορετικά. Όχι επειδή θα αλλάξει το
μενού ή το πρόγραμμα, αλλά επειδή θα αλλάξουμε εμείς. Γιατί θα
τολμήσουμε να νικήσουμε τον εγωισμό μας και να γεννήσουμε έναν πιο
αληθινό εαυτό. Και τότε, ναι, θα έχουμε πραγματικά γιορτάσει.
Εκ της συντακτικής ομάδας του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κολωνού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου