Το
να είναι κανείς υπερήφανος για την ζωή του και τις επιλογές του δεν
χρωματίζεται και δεν κραυγάζει στους δρόμους.
Αποτυπώνεται από την στάση ζωής
του και ασφαλώς η πολιτεία και η κοινωνία σέβεται αυτήν την επιλογή.
Η
υπερηφάνεια δεν έχει χρώμα και δεν χρωματίζει κυρίως τους τοίχους της Βουλής.
Αλλά ας υποθέσουμε πως συμφωνούμε με τον χρωματισμό της Βουλής στα χρώματα του Gay Pride ή ότι δεν μας πειράζει.
Και ας πούμε
ότι σαν πολιτεία πρέπει να γιορτάσουμε την περηφάνια τους.
Γιατί στις 29 Μαΐου
δεν φωταγωγήσαμε την Βουλή με τα χρώματα του Βυζαντίου για να δηλώσουμε την
υπερηφάνεια μας για την καταγωγή μας;
Γιατί δεν φωταγωγούμε την Βουλή για μία
μέρα με το γκρίζο χρώμα της θλίψης για τους ανθρώπους που αυτοκτονούν, που
χάνονται στα τροχαία, για τα θύματα βιασμών, για τα κακοποιημένα παιδιά, για τα
παιδιά των εκτρώσεων δηλώνοντας έτσι την λύπη μας για όλα αυτά;
Γιατί δεν
φωταγωγούμε την Βουλή με τα χρώματα της Ελληνικής σημαίας για τους
στρατιωτικούς μας που κρατούνται παράνομα στην Τουρκία; Θέλω να το ξεκαθαρίσω.
Είμαι υπέρ του δικαιώματος του να χειρίζεται κανείς τη ζωή του και τις επιλογές
του όπως η ψυχούλα του το επιθυμεί και εμείς οι υπόλοιποι να προασπιζόμαστε
αυτήν την επιλογή ακόμα και αν δεν την ακολουθούμε.
Αλλά γιατί πρέπει ένα
κτίριο να «βάφεται» με τα χρώματα μόνο μιας υπερηφάνειας;
Σαν κοινωνία θα
είμαστε υπερήφανοι μόνο όταν θα σταματήσουν οι άνθρωποι να εκμεταλλεύονται
ανθρώπους για τον οποιονδήποτε λόγο.
Αυτές οι παρελάσεις είναι μόνο για πρόσκαιρο
φτηνό εντυπωσιασμό που μόνο κακό κάνουν στις «υπερηφάνειες».
Και μια ερώτηση.
Υπάρχει χρόνος και μεγάλος για να απαντηθεί. Το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια
από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Θα φωταγωγηθεί η Βουλή με τα χρώματα της
σημαίας της επανάστασης;
Μήπως κάτι τέτοιο φοβίζει; Δεν μας προκαλεί
υπερηφάνεια; Υπάρχει χρόνος και μένει να δούμε την απάντηση.
Γιατί η
υπερηφάνεια πρέπει να έχει όλα τα χρώματα….καταλαβαινόμαστε…
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου