Σήμερα, μνεία της πόρνης, της αλειψάσης μύρω.... δηλαδή, εκείνης που έπλυνε με το πανάκριβο άρωμα τα πόδια του Κυρίου και τα σκούπισε με τα μαλλιά της...
Γύρω από το τραπέζι, δίπλα στον Κύριο, παρακαθήμενοι οι "ευσεβείς" και οι "καθώς πρέπει". Κοιτούν σκεπτόμενοι, κρίνοντας και διακρίνοντας τους εαυτούς τους από τους άλλους, από τους αμαρτωλούς κι από εκείνη την αναιδή κι ενοχλητική πόρνη.
Κάτω από το τραπέζι, η πόρνη. Κοιτάει χαμηλά. Δεν έχει χρόνο για να κρίνει. Ούτε διακρίνει.Την σκέψη της γεμίζει η δική της αμαρτωλότητα. Της φτάνει να σώζεται και να ακουμπά τα πόδια εκείνου που την σώζει.
Μα αν μας καλούσαν απόψε σε εκείνο το δείπνο, δεν ξέρω αν θα γλιστρούσαμε σε μια γωνιά κάτω από το τραπέζι, δίπλα στην πόρνη ή... αν θα προτιμούσαμε μία αξιοπρεπή πολυθρόνα δίπλα σε έναν "καθώς πρέπει" άρχοντα του καιρού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου