Σωτήρια απάρνηση
«Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού…»
Η εφιαλτική κρίση που ζώνει σε όλα τα επίπεδα το σημερινό κόσμο και η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, όπως καθημερινά διαπιστώνουμε στο βάθος της, αφήνει ένα παγερό αίσθημα ανασφάλειας να περιλούζει το σημερινό άνθρωπο, ο οποίος αισθάνεται φοβερά αδύναμος και προδομένος από κοσμικά συστήματα και ιδεολογίες, που τόσο ασφυκτικά τον κυκλώνουν.
Η κρίση αυτή αποκαλύπτει τελικά την αδυναμία του. Και ας νόμιζε για τόσα χρόνια ότι μπορούσε να είναι παντοδύναμος, με το αίσθημα της υπερηφάνειας και της αλαζονείας να είναι διάχυτο σε όλες τις δραστηριότητές του αλλά και γενικότερα στη στάση που διαμόρφωνε σε όλο το πλέγμα των σχέσεών του: με τον Θεό, το συνάνθρωπο, αλλά και με την κτίση ολόκληρη.
Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα με τη σημερινή οδυνηρή πραγματικότητα και την αδιέξοδη πορεία στην οποία εισήλθε η ανθρωπότητα ότι τα στηρίγματα του ανθρώπου στον πλούτο και την υλική ευμάρεια, μόνο ψευδαισθήσεις και απογοήτευση του προσφέρουν. Το πιο φοβερό όμως είναι η διαπίστωση ότι το ανεκτίμητης αξίας πρόσωπο του ανθρώπου ως «εικόνα του Θεού», συνθλίβεται μέσα από τη χρεοκοπία και την κατάρρευση οικονομικών συστημάτων και δεικτών. Αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες του ανθρώπου που στηρίχθηκε στη βάση του «υπερανθρώπου» και αρνήθηκε από τη ζωή του τον Θεάνθρωπο, τον Σωτήρα Χριστό.
Τα σαθρά στηρίγματα
Απαντήσεις γύρω από τα αμείλικτα σήμερα ερωτήματα και προβληματισμούς δεν μπορεί παρά να δίνει η ευαγγελική αλήθεια. Ρέουν μάλιστα τόσο κρυστάλλινα από την γραφίδα των ευαγγελιστών τα αληθινά μηνύματα, ώστε θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν ισχυρό δείκτη για έξοδο από τα πολλαπλά αδιέξοδα.
Ειδικότερα, το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το οποίο ακούγεται επίσης και την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ως προς το πού θα πρέπει να στραφεί ο άνθρωπος για να αναζητήσει τη σωστή πορεία στη ζωή του. Ιδιαίτερα με το ρηθέν υπό του Κυρίου «τι γαρ ωφελήσει τον άνθρωπο εάν κερδίση τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;», δίνεται ο αυθεντικός προσανατολισμός που καταξιώνει την ύπαρξη του στην αιώνια αρχοντιά της ως εικόνας του Θεού.
Πραγματικά, όλα τα πλούτη του κόσμου δεν μπορούν να συγκριθούν με τη ζωή έστω ενός και μόνο ανθρώπου. Αυτό κι αν συνιστά ελεγκτικό και μαστιγωτικό λόγο απέναντι σε όλους εκείνους που αναζητούν να ανακόψουν την κατρακύλα των οικονομικών δεικτών, θυσιάζοντας το ανθρώπινο πρόσωπο, το οποίο αφήνουν τόσο άσπλαχνα να βιώνει τον εξευτελισμό και τη μιζέρια. Η επιμονή στην επιβολή των οποιωνδήποτε απάνθρωπων μέτρων, δεν φανερώνει τίποτε άλλο παρά την άγνοια της πραγματικότητας ότι όσο περισσότερο ο άνθρωπος επιθυμεί να έχει και να κατέχει, τόσο παύει να είναι αυτός που θα έπρεπε να είναι.
Παύει να είναι όπως τον έπλασε ο Θεός, με το μεγαλείο που του προσέδωσε, με την πνοή ζωής που του ενεφύσησε. Αλλοτριώνεται και αποξενώνεται από την αληθινή του φύση. Γίνεται άλλος άνθρωπος, απάνθρωπος και αγνώριστος. Ξένος προς την εικόνα του Θεού, με την οποία προικίστηκε η φύση του.
Η δύναμη του Σταυρού
Στον αντίποδα της κατρακύλας και της απογοήτευσης που γνωρίζει ο σημερινός άνθρωπος, προβάλλει ως μοναδική δύναμη και ελπίδα ζωής ο Σταυρός του Κυρίου. Προσκύνησε την Ύψωση του και η Εκκλησία και προσκάλεσε όλους να τον εγκολπωθούν ως μόνιμο στήριγμά τους.
Ας γνωρίζει λοιπόν ο σημερινός άνθρωπος ότι ο Χριστός πάνω στο Σταυρό δεν είχε απολύτως τίποτε. Πρόβαλλε μόνο η γυμνότητά του. Ακόμα και ο ιματισμός του έγινε αντικείμενο κλήρωσης. Και όμως ακριβώς εκείνη τη στιγμή αποκαλύφθηκε το μεγαλείο της ύπαρξης στην πιο σημαντική παράμετρο της θεϊκής αγάπης. Στην προσφορά της θυσίας που αναδείχθηκε ως η κατ’ εξοχήν δύναμη και ζωή.
Αγαπητοί αδελφοί, ο Σταυρός, το αήττητο τρόπαιο της ζωής μας, η δύναμη και το καύχημα της Εκκλησίας, μάς απευθύνει συνεχώς πρόσκληση ν’ ανταποκριθούμε στη θυσιαστική αγάπη του Χριστού. Στη δύναμή του, ο άνθρωπος μπορεί να ανακαλύψει το χαμένο εαυτό του και να ακτινοβολεί στις πιο ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές. Αυθεντικά παραδείγματα είναι η αγία Σοφία και οι θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη που μαρτύρησαν για την αγάπη του Χριστού, ο Ηρακλείδιος, επίσκοπος Ταμασού, ο Αυξίβιος, επίσκοπος Σόλων και ο Αναστάσιος ο όσιος ο εν Περιστερωνοπηγή, των οποίων τη μνήμη τιμούμε σήμερα. Έγιναν με το ευλογημένο παράδειγμά τους οι πιο φωτεινοί οδοδείκτες ζωής.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
Πηγή: Εκκλησία της Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου