Τελικά η ζωή μας πάντοτε μας τοποθετεί σε μια ουρά αναμονής.....

 

Περιμένουμε στην σειρά για να μας αγαπήσουν, να μας προσέξουν, να μας βοηθήσουν, να μάθουμε για την υγεία μας, για να βρούμε μια δουλειά, να ψωνίσουμε, να βρούμε ένα άδειο τραπέζι σε ένα εστιατόριο, μπάρ ή κέντρο διασκέδασης,.

Στην ουρά για να δώσουμε εξετάσεις, στην ουρά για να καταταχθούμε στον στρατό, στην τράπεζα, στο ταμείο του καταστήματος, στην ουρά για να τζογάρουμε, τοποθετούμε τον εαυτό μας στην ουρά για τα κληρονομικά κέρδη.

Στην ουρά για να συναντήσουμε έναν υπουργό ή πολιτικό παράγοντα, τώρα και στην ουρά για ένα κρεβάτι νοσηλείας…..

Μια ζωή κομπάρσοι και όμηροι της κοσμικής ζωής.....

Πόσες φορές στήθηκε ο εαυτός μας στην ουρά για να συναντήσει Τον Θεό; Καμία....

Γιατί εκεί δεν υπάρχει ουρά είμαστε όλοι το ίδιο....Με την έναρξη της προσευχής αμέσως έχεις τα μάτια Του Θεού επάνω σου....Δεν περιμένεις, δεν υπάρχει λίστα αναμονής.... 

Εκεί είσαι πρωταγωνιστής, είσαι η προτεραιότητα, είσαι αυτός που έχει σημασία, στον Θεό έχεις την ελευθερία που σου ανήκει.....

Αλλά η ζωή έχει διδάξει στον άνθρωπο ""το τερπνόν μετά του ωφελίμου"" και οχι το ""τα σα εκ των σων"".