"Επάνω απ' όλα να αγαπάμε την καλωσύνη.
Να χαιρόμαστε, νά είμαστε καλοί και να νοιώθουμε κοντά μας καλούς ανθρώπους.
Κανένα πράγμα δεν είναι σαν την καλωσύνη.
Το πρόσωπό της λαμποκοπά σαν τον ήλιο που χρυσώνει την πλάση το πρωί της όμορφης μέρας του καλοκαιριού.
Τι ευλογημένοι που είναι οι καλοί άνθρωποι, οι πρόσχαροι, οι γλυκομίλητοι, οι απλοί, οι απονήρευτοι, οι πονετικοί, οι ταπεινοί.
Τι αληθινός πλούτος μέσα σε μια τέτοια καρδιά. Και τι φτώχεια, τι μιζέρια, τι ασχήμια μέσα στις κακές ψυχές, στις εγωιστικές, κι ἂς φουσκώνουνε απ' ἔξω κι ἂς παριστάνουνε τον πλούσιο.
Πόσο ξεκουράζεται η ψυχή μας από τη δροσιά της καλωσύνης και πόσο κουράζεται η ψυχή μας από τον λίβα της κακίας".
Φώτης Κόντογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου