Καλό σας βράδυ.

  

 

Πόσο εύκολο είναι να Σε αναζητώ, Θεέ μου, ακόμη κι όταν η νύχτα απλώνει τα πέπλα της και ο άνεμος σβήνει τα ίχνη μου στην άμμο της ύπαρξης.

Όταν οι σοφοί απορούν μπροστά στο άγνωστο και οι δυνατοί λυγίζουν στο βάρος του καιρού, Εσύ είσαι ο ψίθυρος που με καθοδηγεί, το άσβεστο φώς που καίει στην καρδιά της σιγής.

Δεν υπάρχει αδιέξοδο όπου Εσύ βλέπεις δρόμο, δεν υπάρχει σιωπή όπου Εσύ μιλάς, δεν υπάρχει πτώση όπου το χέρι Σου υψώνει.

Ανέβηκα τις κορυφές της γήινης δόξας και γύρισα να δω το μονοπάτι που με έφερε εδώ: ήταν γεμάτο σκιές, αλλά πίσω από κάθε σκιά, το φώς Σου διαπερνούσε τις ρωγμές του κόσμου.

Και τώρα, αν κάτι από την αχτίδα Σου φτάσει μέσα από μένα, δεν είναι γιατί εγώ ήμουν ικανός, αλλά γιατί Συ δεν έπαψες να βαδίζεις δίπλα μου.

Όπου εγώ σωπαίνω, η φωνή Σου θα μιλήσει.

Όπου εγώ σβήνω, Εσύ θα φλέγεσαι ακόμη.

Γιατί Εσύ, Κύριε, δεν είσαι η εφήμερη λάμψη,αλλά η ίδια η Βεβαιότητα του Φωτός.