του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, Εφημ. Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου
Έναν πάσχοντα από δαιμόνια, νέο άνθρωπο, αγαπητοί μου αδελφοί, είδαμε σήμερα (Κυριακή Ι’ Ματθαίου) να θεραπεύει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.
Ένας ταλαίπωρος πατέρας, λοιπόν, προσέτρεξε στον Χριστό μας, απογοητευμένος πλήρως, λόγω του ότι οι Άγιοι Απόστολοι, που κατείχαν την χάρη της θαυματουργικής ιάσεως, στο όνομα του Κυρίου μας πάντα, δεν μπόρεσαν να καταφέρουν την αποκατάστασή του.
Ο απόλυτος Θεός του ελέους ζήτησε απλά να Του τον φέρουν μπροστά Του και επιτιμώντας το ακάθαρτο πνεύμα, αυτοστιγμής θεραπεύθηκε.
«Ω γενεά άπιστη και διεστραμμένη», αναφώνησε πριν την σωστική Του παρέμβαση, γιατί παρατηρούσε πως παρά το ότι ο λαός είχε την ευκαιρία του να αλλάξει ρότα ζωής, αποστρεφόμενος την αμαρτία, έχοντας πάντα ο Θεός φροντίσει να προστατεύσει και να διδάξει, πρώτα μέσω των προφητών και έπειτα μετά της δικής Του ενανθρωπίσεως, εκείνοι παρέμεναν στην πώρωση του εγωκεντρισμού τους, βυθιζόμενοι στις προσταγές του υιού της απωλείας, του διαβόλου.
Και μάλιστα είναι ένα φαινόμενο αυτό που ακόμα και σήμερα ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, μας απασχολεί όλους μας και μάλιστα μας κρατά μακριά από την ευεργεσία Του.
Βλέπουμε, την εποχή εκείνη, τους ανθρώπους να πάσχουν από δαιμόνια, να γίνονται επικίνδυνοι για τους εαυτούς τους, όπως ο νέος της περικοπής, πέφτοντας μια στην φωτιά και μια στο νερό, και θαρρούμε πως επειδή δεν τα βλέπουμε σήμερα να συμβαίνουν, έχει πάψει να μας πειράζει ο διάβολος.
Βλέπουμε σήμερα την νεολαία μας να κάθεται με τις ώρες μπροστά από έναν υπολογιστή και να παίζει παιχνίδια, που έχουν ως πρότυπα φιγούρες του διάβολου, να καθόμαστε εμείς οι μεγαλύτεροι μπροστά από τα κινητά μας τηλέφωνα με τις ώρες, να έχουμε αποξενωθεί ο ένας από τον άλλο, μα συνάμα να έχουμε ξεμακρύνει και από τον ίδιο τον Χριστό.
Και οι μαθητές δεν κατάφεραν να γιατρέψουν τον νεαρό, γιατί και εκείνοι όπως και εμείς πάσχουμε από έλλειψη εμπιστοσύνης και έχει φωλιάσει μέσα μας η καχυποψία, μετατρέποντάς μας σε τελείως ναρκισσιστικά όντα.
Αδελφοί μου αγαπημένοι, ο Χριστός μας εμπιστεύεται απόλυτα, ακόμα και όταν εμείς τον προδίδουμε.
Ξέρει ότι είμαστε αδύναμοι, γνωρίζει τις πτώσεις μας, αλλά δεν χαίρει από τα διάφορα στραβοπατήματά μας.
Αντίθετα, λυπάται και είναι εδώ, καρτερικά περιμένοντας την δική μας επιστροφή στην προσευχή και στη νηστεία, όχι απαραίτητα των τροφών αλλά των παθών, στην εμπιστοσύνη και την αυτομεμψία, που θα μας δώσουν την δύναμη να θεραπεύσουμε, με την δική Του χάρη πρώτα απ’ όλα, τον εαυτό μας.
Είναι πολύ εύκολο να θέλουμε να διορθώνουμε τους άλλους, όχι γιατί τους αγαπάμε, αλλά γιατί πολύ απλά θέλουμε να τους κάνουμε όπως εμάς μας αρέσει.
Η στενή και τεθλιμμένη οδός όμως είναι αυτή που θα μας χαριτώσει και που σήμερα μας υποδεικνύει ο Χριστός και μόνο μέσω της Αγίας μας Εκκλησίας θα καταφέρουμε να την διέλθουμε, αφού κάθε φορά το Άγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας θα φωτίζουν και θα οδηγούν τα βήματά μας εις παν έργο αγαθό και ευάρεστο.
Πηγή: romfea,gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου