Η αξία του πνευματικού πατέρα.

  

 

Στην Σκήτη της Αγία Άννης στο Άγιον Όρος, ζούσε ένας Γέροντας με τον υποτακτικό του, ο οποίος έκανε συχνά παρακοές..

Ήτανε παραμονή μιας εορτής της Παναγίας.

«Γέροντα», λέει ο υποτακτικός, «θα πάω να ψαρέψω κανένα ψάρι, διότι της Παναγίας εορτή είναι αύριο. Τί θα φάμε;».

«Παιδί μου», του λέει ο Γέροντας, «εδώ οι γείτονές μας ψαράδες είναι. Ώρες ψάρευαν και δεν πιάσανε ψάρια. Αν ήθελε η Παναγία να τρώγαμε ψάρια, θα έπιαναν, θα έφερναν και σε εμάς. Να μην πας για ψάρεμα».

«Όχι, Γέροντα», ξαναλέει ο υποτακτικός, «εγώ θα πάω να ψαρέψω».

«Μην πηγαίνεις», επαναλαμβάνει ο Γέροντας.

«Όχι, θα πάω», λέει ο υποτακτικός και φεύγει…

Ο Γέροντας τότε σκέπτεται, ότι ο υποτακτικός του ευρίσκεται σε παρακοή· αν του τύχει κανένας μεγάλος πειρασμός του υποτακτικού του; Μήπως γλυστρήσει στην θάλασσα; Γι’ αυτό μπαίνει στο κελλί του και κάνει προσευχή, κάνει κομποσχοίνι για τον υποτακτικό του.

Ο υποτακτικός πηγαίνει στη θάλασσα· πετάει την πετονιά· κάτι έπιασε τ’ αγκίστρι· τραβάει δυνατά.

Βγαίνει τότε ξαφνικά ένας αράπης μαύρος-κατάμαυρος, με αγριωπά μάτια, έτοιμος να ορμήσει πάνω στον μοναχό!

Αλλά μια αόρατη δύναμη τον κρατούσε.

Αυτός τρομοκρατημένος φεύγει· ο διάβολος ακολουθεί από πίσω, μέχρι την Αγία Άννα, μέχρι το κελλί του..

Του λέει τότε ο διάβολος: «Ρε, καλόγερε, τι να σου κάνω, που από την ώρα που έφυγες, ο Γέροντας κάνει κομποσχοίνι για σένα; Ειδάλλως θα σε έπνιγα μέσα στη θάλασσα!».

Να ποιά είναι η δύναμη του πνευματικού πατέρα, αλλά και τι αποτελέσματα φέρνει η παρακοή μας σ’ αυτόν!