Δίχως Χριστό η ψυχή αραχνιάζει.

 

Πλέον στα μάτια των ανθρώπων
διαβάζεις όχι τον φόβο του Θεού(δέος πίστης)
μα τον φόβο της ασθένειας….
Στέρεψε από μέσα μας η Χάρις του Θεού
και πλημμύρισε ο κόσμος γύρω μας μικρόβια…..
Άδειασε ο νους από την προσευχή
κι γέμισε με ενημέρωση τρόμου….
Περπατούν οι άνθρωποι
ζωντανοί……νεκροί…..

 

Βλέπεις
μακριά από την αγκαλιά της Εκκλησιάς,
με κλειστό του ‘’Παραδείσου το παραθύρι’’,
δίχως την γεύση του Χριστού
στα χείλη και την καρδιά
η ψυχή αραχνιάζει….
σιγά-σιγά νεκρώνεται…..
Και τούτο
σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει…...

Υ.Γ Με ρώτησε μια μέρα μια γιατρός ,
μετά την λήξη των αυστηρών μέτρων,
- ‘’πότε θα έχουμε Θεία Λειτουργία;’’
-‘’ την τάδε ημέρα’’
-‘’άντε παππούλη γιατί
κοντεύουμε να Τουρκέψουμε(!!!)…..’’ 

 

Ioannis Papadimitriou