"Μου λείπει η μυρωδιά των καλών ανθρώπων...

 

Θα με ρωτήσεις, ′′ - Μα πώς μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι:". Και θα χαμογελάω. Δεν θα βιαστώ να σου απαντήσω για να μην εξορίσω τις στιγμές και τη γλύκα της ψυχής τους.
′′-Σαν ζεστό ψωμί! Έτσι μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι! Σαν τα χεράκια της γιαγιάς όταν είσαι μικρή!
Σαν το πουλόβερ του παππού όταν σε αγκάλιαζε!
Σαν το χαμόγελο της μαμάς!
Σαν το γέλιο σου όταν ήσουν παιδί!".
Ναι, μου λείπουν εκείνες οι στιγμές που στην ψυχή μου δεν καταλάβαινα την έννοια του κακού. Δεν το καταλαβαίνω τώρα, αλλά τώρα δυστυχώς ξέρω ότι υπάρχει.
Μου λείπει η μυρωδιά των ζεστών χεριών...
Θα με ρωτήσεις: ′′ - Μα πώς μυρίζουν τα ζεστά χέρια?".
Θα κλάψω κι εγώ. Δεν θα βιαστώ να απαντήσω για να μην φύγει η ζέστη των δακρύων από το μάγουλο μου.
′′-Σαν παιδί! Σαν τη γιαγιά μου! Σαν τον μπαμπά μου! Σαν εκείνα τα μέρη όπου πάντα ένιωθα ασφαλής!". Και ακόμα νιώθω.
Αλλά κάποιοι έφυγαν."

Μου λείπει η μυρωδιά της αγάπης...
Θα με ρωτήσεις: ′′ Μα πως μυρίζει η αγάπη?". Και θα σου πω.... όπως όλα τα συναισθήματα, τα χαμόγελα, τα δάκρυα, η παιδική ηλικία θα χωρέσουν στα μάτια μου. Θα σε κοιτάζω, θα πάρω το χέρι σου χωρίς να πω τίποτα και θα το βάλω στον κόρφο μου. Στην καρδιά.
′′-Αυτό είναι! Μυρίζει σαν καρδιά βανίλιας! Καρδιά με γιασεμί! Μια καρδιά που τρέμει! Δεν μπορώ να περιγράψω τη μυρωδιά και τη γεύση της αγάπης. Για τον καθένα είναι διαφορετική!
Κλείσε τα μάτια σου και ασκήσου στην αίσθηση. Νιώσε τον αέρα, τη χαρά, την καλοσύνη, την παιδική ηλικία. Κάθε ένα έχει μια συγκεκριμένη μυρωδιά. Θα την αναγνωρίσεις. Είναι με την καρδιά σου!""