Από τα συναξαρια του Αγίου Γεωργίου.

 

 

Κάποιος μοναχός σε μια Μονή ήταν αμελής αλλά αυτός ο μοναχός αγαπούσε τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Του είχε αδυναμία. 

Και ενώ ήταν για χρόνια αμελής, σε μία ακολουθία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στο Καθολικό της Μονής, ενώ ήταν στο στασίδι του αναστέναξε και είπε:

"Άγιε Γεώργιε, εγώ τα έκανα θάλασσα στη μοναχική μου ζωή. Σε παρακαλώ να με βοηθήσεις".

Και ενώ ήταν στο στασίδι του, ήρθε ο νους του, έφυγε από το σώμα η ψυχή του, και συναντήθηκε με τον Άγιο Γεώργιο και τον οδήγησε στον Παράδεισο και του έδειξε τα τάγματα των Μαρτύρων και των Αγίων. 

Προχωρώντας, όπως ο ίδιος αναφέρει μετά, πήγε και είδε ένα τάγμα που είχαν περισσότερη δόξα από τους άλλους. Και λέει στον Άγιο Γεώργιο:

"Ποιοι είναι αυτοί που έχουν περισσότερη δόξα από τα άλλα τάγματα που είδα;"

Και του είπε ο Άγιος Γεώργιος ότι αυτοί είναι εκείνοι που αγίασαν τώρα, στους εσχάτους καιρούς, που αγίασαν χωρίς παράδειγμα και ακριβώς αυτοί έχουν περισσότερη δόξα.

Γι' αυτό κι εμείς, αδελφοί μου, ας αγωνιζόμαστε εντεταλμένοι μέσα στην Εκκλησία. 

Άς αγωνιζόμεθα ταπεινά, ως μέλη της Εκκλησίας, και να εκπληρώνουμε όλα τα καθήκοντά μας και να είστε βέβαιοι, εάν είμαστε έτσι, θα φανεί ίλεως ο Θεός μας και θα μας χαρίσει την χάρη Του από εδώ, από αυτήν τη ζωή.

Γέρων Εφραίμ, Καθηγούμενος Ι.Μ.Μ Βατοπαιδίου