Η Παναγιά το πέλαγο
κρατούσε στην ποδιά της.
Τη Σίκινο την Αμοργό
και τ’ άλλα τα παιδιά της.
Από την άκρη του καιρού
και πίσω απ’ τους χειμώνες.
Άκουγα σφύριζε η μπουρού
κι έβγαιναν οι Γοργόνες.
Κι εγώ μέσα στους αχινούς
στις γούβες στ’ αρμυρίκια.
Σαν τους παλιούς θαλασσινούς
ρωτούσα τα τζιτζίκια:
Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
κι όλ’ αποκρίνονται μαζί:
Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει.
Οδυσσέας Ελύτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου